kunnen sussen. Hebben jullie dan niet in de gaten hoe pijidijk jullie
verklaringen zijn. Alles wat jullie mij vertellen over mijn Broer heb ik
moeten missen. Mijn kinderen weten niet wie Oom Bert is. Hij
schreef Moeder nog geen verjaardagskaart. Ik heb mijn Broer in 40
jaar slechts incidenteel gezien. Hij was een Geest. De Geest die nu
dood is en mogelijk zal opstaan. Misschien is Bert nu dichter bij mij
dan hij ooit is geweest, fa, mevrouw, ik dank U voor Uw bezoek van
middag. Nee, het valt niet mee. fa, Moeder leeft nog, ik zal haar
Uw condoleances overbrengen. Pleur toch op allemaal! Ik wil gaan
drinken. En fantaseer hoe ik plaatsneem aan een toog. Ietwat rechts
van het midden. In het bereik van het tappunt, daar waar de ober
zich het meest ophoudt, niet ervoor. Anders zit je in de weg. Dit is het
beste plekje om je zo comfortabel mogelijk te laten bedienen. Ik begin
met een pintje. Hoe zal dat smaken na bijna een jaar onthouding?
Dan een borrel ernaast. Hebben ze hier iets dat op jenever lijkt, of
gaan we gelijk aan de whisky? Beter een beendroge Chablis-ijs. Ik
verlaat de zaal en ga buiten in het zonnetje op de traptreden van het
Community center zitten. Oefen hardop hoe L. duidelijk te maken
dat ik er echt even uit moet. Dat ik even alleen wil zijn. Alleen,
samen met mijn drankjes. Samen met mijn geduldige vriendje Bert.
Het is inhumaan nu niet te drinken. Ik moet in Vergetelheid raken en
zo dicht mogelijk bij mijn broer geraken. Dit mag ik mijzelf niet ont
zeggen. Wie zou dat wel kunnen? Ik moet nog maar eens zien hoe de
AA-fundamentalist met deze situatie omgaat. Ik lees het gedicht nog
eens na. Het klopt wat ik dicht. Kom maar Bert, dan gaan we samen
aan de zwier in dit dairy-dorp, zoals we vroeger deden. Ik wil nog
eenmaal de slappe lach met je delen...nog eenmaal die practical joke
aanvoelen die er aan komt. We hadden aan één oogopslag genoeg om
de boel in scène te zetten. Onze breintjes snorden tot samenspel. Doet
me denken aan de staartconnectie in het sprookje Avatar. AI hadden
we elkaar jaren niet gezien, dat instinctieve samenspel was er
gewoon...samenspel, daar hadden we meer werk van moeten maken
en het niet alleen reserveren voor liederlijke lol. Op afstand samen
een toneelstuk schrijven of een kunstinstallatie ontwerpen die onze
geografische onmacht verbeeldt. Zou technisch allemaal hebben
gekund. Het kwam er niet van en het zal er niet van komen. Het is
voorbij. Proost! Bert, jij zou toch ook drinken als ik dood ging aan
kanker? Overmorgen vlieg ik 28 uur terug. Neem een flesje Four
Roses mee in de handbagage. Niks geen appelbloesemgeur in mijn
neus. En wat dacht je van de reis naar Ierland. Kan ik gelijk mee-
