in 1857. Zoals Leonard Nolens en Marleen de Crée beiden gebo
ren werden in Bree en dus Limburgers zijn. Deze Sauwen heeft
met zijn gedicht 'De raven' een gedicht geschreven dat de nu
wereldberoemde Amerikaanse poète maudit Edgar Allan Poe al
licht graag zou hebben gelezen, maar dit wrang en zwart gedicht
werd in het Nederlands geschreven en verscheen postuum in
1939 in een bloemlezing die werd verzameld door Emmanuel
de Bom en Maurice Gilliams. Ziehier dit zwart romantisch ge
dicht met die aangrijpende niet zo sentimentele slotstrofe:
o Raven, die op loome schachten
door koude, scherpe winterlucht,
zoo naar en zwart als doodsgedachten,
komt aangewiekt in zware vlucht;
die als een zwarte schooiersbende,
daar nederstrijkt op het besneeuwde land,
en 't zwaard van honger en ellende
voelt vlijmen door uw ingewand;
hoe deert me uw nood wen, donkre plekken
van roetig zwart op zwanenwit,
gij met gekrauw van poot en bekken
naar 't daaglijksch brood te scharren zit,
o raven, die, in 't droef misdeelen,
van zoeler wind uw aas verbeidt,
en in 't gekrijsch der schorre kelen
uw wanhoop naar den hemel schreit.
Maar lijden, lijden zonder klagen
en, zonder dat een mensch 't vermoedt,
met hooge ziel zijn leed te dragen...
O raven, die mijn hart doorwroet.
Van de nog landelijke Sauwen zijn we beland in de vorige eeuw
bij de al even landelijke dichter Hubert van Herreweghen
(°Pamel, 1920) die echter ook de grootstad Brussel niet schuwt
en die als onze Nestor nog altijd verder leeft als een ware post-
Gezelliaan die ons betovert met de tover van zijn taal. Mijn ge
dicht 'Het geheime leven' heb ik vanuit een bewondering aan
