de zaadjes die knapperden en klapten zodra je het rookte en
bovendien had je aan die zaadjes niet zoveel. Je kon niet zien
of er vrouwelijke of mannelijke planten uit groeiden. De men
sen die ik kende en die met grote regelmaat kosmische ervarin
gen opdeden zweerden toch over het algemeen bij blokjes hasj,
die per gram werden aangeboden. Het nadeel daarvan was weer
dat je aan die hasj nooit kon zien of er wel of niet kamelen-
stront doorheen gemengd was.
Een van die mensen was Jurre. Ergens diep in een van de pol
ders rond het dorp had hij een piepklein huisje gehuurd en zat
daar kunstenaar te wezen. Hoofdzakelijk conceptueel. Hij had
daar zo zijn theorieën over. Zijn werkzame leven speelde zich
voornamelijk af in de nacht, omdat zijn creativiteit dan niet
werd verstoord door domme boeren die zo nodig rond zijn
huisje moesten ploegen, of zaaien of oogsten.
Stilte. Dat had hij nodig.
Zijn scheppingsdrang bestond grotendeels uit het leegknijpen
van vele tubes verf op een palet, waarna hij de klodders meng
de met ideeën en gedachten die hem toevielen tijdens de
nachtelijke uren. Die laatste ingrediënten werkte hij dan uit in
de kroeg waar hij met bevriende vakbroeders het Hogere in de
kunst besprak. Zaken, waar wij geen weet van hadden omdat
die nu eenmaal uitsluitend voorbehouden waren aan de echte
connaisseur.
De verf droogde op en die gooide hij weg. Het ging om con
ceptie.
Jurre kwam uit Den Haag en wist hoe je een joint bouwde. Ne
pal, Afghanistan, rooie Libanon. Hij kende hun eigenschappen
en eigenaardigheden. Zijn werk kenmerkte zich door verdie
ping die hij verkreeg met behulp van deze en andere geestver
ruimende middelen. Alles had een betekenis. Zijn obsessieve
gedrevenheid uitte zich in het zoeken naar wegen die anderen
verwaarloosden. Krachten die hun nut nog moesten bewijzen.
De Zin van het Niets, vergelijkbaar met de witregels in een
boek. Hij benadrukte de waarde van die betekenis nog eens
extra door de ruimtes, die hij formaliseerde in zijn wereld van
kosmische expressie. Door daarbij tevens gebruik te maken van
buitenzintuiglijke waarnemingen op micro niveau, werkte hij
zodoende aan de meest ultieme vorm van minimal art. Ook
schuwde hij de toepassing van informele materialen niet,
