mijn creatieve omgang met de verkeersregels die hem aan het dashboard kluisterde. Enigszins gestrest verliet hij het voertuig nadat we bij Jurre waren aangekomen. Het klikte gelijk tussen de twee. Het trof dat Jurre juist weer zijn toelage had ontvangen voor de komende drie maanden, waar van hij direct een deel had aangewend voor de aanschaf van kosmische leeftocht. Diverse zakjes met blokjes in verschillende kleuren had hij uitgestald op tafel. Ook lagen er wat pilletjes bij. We moesten maar eens wat proberen, zei Jurre. Dat praatte wat gemakkelijker. Om een beter effect te verkrijgen propte hij drie verschillende soorten hasj in de kop van een pijpje dat hij onlangs voor dit doel had aangeschaft. Ook hier had hij zijn ideeën over. Het roken van hasj was iets wat je zuiver moest houden en niet laten verpesten door toevoeging van tabak. Hij zocht nog naar een goedkope waterpijp. Het neusje van de zalm op dat gebied. Hoewel dit pijpje net zo puur was. Maar het ging ook om de beleving en de symboliek. Die moest je niet verwaarlozen. Een zekere plechtigheid van handelen was geboden. Andy knikte vroom. Of hij alles begreep wat Jurre wauwelde weet ik niet. Jurre sprak een soort archaïsch Engels dat allang niet meer bestond. Een residu uit het Victoriaanse tijdperk, waarvoor hij een grote bewondering had. "Be thou me, impetuous one," citeerde hij Percy Byshe Shelly. "Drive my dead thoughts over the universe." Het meeste kwam door zijn neus. Hij paste zijn blik daarbij aan. Half geloken ogen. Het liefst dacht hij zichzelf ook nog een stralenkrans rond zijn hoofd. Zijn bombastische hoogdravendheid wekte bij mij enkel de lachlust op. Het stond dan ook heel ver af van Bob Dylan's lyrics. Af en toe, als Jurre weer rondwentelde in zijn vergane idioom keek Andy me aan en vroeg: "wat zeit'n noe?" Het enige zinnetje in het Zeeuws dat hij had onthouden. Nadat alle rituelen naar behoren waren afgehandeld stak Jurre de steel van het pijpje in zijn mond en hield een aanstekervlam boven de kop. Vervolgens zoog hij in één lange haal zijn lon gen vol terwijl het pijpje nadrukkelijk een bronchitisreuteltje liet horen.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2012 | | pagina 61