flink uitgehaald en sloeg ze terug. Het werd kortstondig pande monium, waarna iemand mij collegiaal heeft afgevoerd, mijn bloeduitstortende oog heeft verzorgd en me op kamer heeft ge bracht, waar ik me bij de televisie in slaap heb gedronken. Maar nu komt het. De lezingen van de volgende dag sloeg ik over, het was geen spijbelen want ik had duidelijk een lelijk oog. In een park, een klein park zoals er godzijdank nog miljoenen in de wereld te vinden zijn, geen natuur natuurlijk maar - "Ja Frits. Vertel nou eens wat je vertellen wil." "toch groen met bomen en banken, honden, kleine kinderen met oppas en prullebakken, in zo'n park kwam ik tot een vorm van rust. Er was zelfs een fonteintje met water dat je kon drinken. Ik hing daar onderuit op een bank onbewust bewust te worden en één van mijn handen viste de in vieren gevouwen print met de honderdplus nummers van de Beatles uit mijn kontzak. Nu komt het echt: al die nummers kende ik, al die nummers zaten in mijn hoofd, al die nummers zitten in mijn hoofd, elk nummer zou ik meegezongen kunnen hebben op die congrestravestietenshow. Ticket to Ride, Drive My Car, Till There Was You, Nowhere Man, Michelle, In My Life, Girl, Nor- wegian Wood, SomethingAlles. Alle honderdplus num mers, melodie, ritme, woord voor woord. Zeg je dat zo? Woord voor woord? En je weet dat ik nooit iets om die muziek gegeven heb. Ik was vroeger even van de Kinks en heel kort Captain Beefheart, maar daarna voornamelijk Frans klassiekig, Satie, Fauré, Debussy, en dat dan weer voornamelijk als ik een platen- bon cadeau had gekregen. En al die nummers bleven zonder oordoppen in mijn hoofd hangen, ook in het vliegtuig naar huis, ook thuis en weer op reis." "Sorry maat, moet even naar een boom." "En nu, vandaag, Jingle Bells, heb je er nog steeds last van?" "Ik ga ook even," zei hij. Toen hij terug kwam begon het te sneeuwen. Op de voet van het havenmonument zat een verwaarloosde vrouw met super- tassen. Frits richtte zijn zintuigen in haar richting en zong While My Guitar Gently Weeps, woord voor woord, ritme, melodie. Ik klapte, vroeg hem waar hij het vandaan haalde. Hij tikte op zijn voorhoofd. u n

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2013 | | pagina 26