verbanden daartussen gelaserd. Aan het eind van die week
liet de IC hem gaan. Ik werd door Tauth gebeld en vloog hem
eersteklas naar huis.
Winnie keek op haar horloge. Ze had nog een half uur en ik
vertelde haar mijn bevindingen van zijn bezoek, zijn manier
van praten, zijn ogen, het paffen, de slak, alles trouw zoals hier
boven beschreven. Ze knikte, ik had het allemaal goed gezien,
logisch natuurlijk want hij is Frits, zei ze, en jij bent Olaf.
"Het doet me aan een film denken," zei ik.
"Spotless Mind met Kate Winslet," zei ze. "Die heb ik bij Tauth
genoemd, maar Tauth zei dat dat onzin is, die film - zover zijn
ze nog lang niet, mensen wissen. Met mensen zijn er teveel ver
banden tussen de schorsen, klieren, knopen. Ieder mens dat je
ooit gekend hebt raakt aan alle zintuigen en emoties. Om één
mens te wissen moet je alles wissen. Alleen de Beatles wissen
was trouwens ook onzin, zover zijn ze ook nog lang niet, zei
Tauth. Het was een experiment en Frits was zich daar ten volle
van bewust. Het enige dat Tauth had kunnen doen was alle
muziekgebieden behandelen, hetzelfde effect beogen als het
verschijnsel van iemand die de taal verliest. En Frits heeft daar
voor getekend, hij ging van alle muziek af. Het is een sympa
thieke man die Tauth, erg ambitieus maar ja, je moet ergens je
drive vandaan halen. Hij heeft die dag de hele middag tijd voor
me genomen en ook nog een hotel geregeld. De volgende dag
vloog ik Frits dus terug, met muts en oordoppen."
Dat was het relaas van Winnie. Een week later ben ik er weer
heengereden, voor Frits, een wandeling met Frits, en met het
idee te testen op welk punt hij nu stond met betrekking tot de
muziek.
Ik liep hem naar een bank in zo'n park waar hij met de kerst
hoog van opgegeven had. De eenden hoorde hij ("eenden," zei
hij) maar het geluid van een merel ging geheel aan hem voor
bij ("vogel vliegt"). Ook had ik een exemplaar van Under Milk
Wood op zak: lang geleden in een vereniging van studenten
had hij voorbeeldig de First Voice verstemd. Ik sloeg willekeu
rig open en reciteerde First Voice - Frits gaf geen krimp, geen
sjoege, bukte en plukte een pluizenbol, blies parachuutjes naar
de wolken. Ik ben geen notenkraker. Mijn kleine eigen theorie
is dat het brein plastisch is - je (het) verliest wat, je (het) wint
