wat, of vice versa. Zoals ikzelf - boot, krabben, verkoop, door
zonwoning, dijkhuis, paalrot, staatslot, niet, wie waagt die
wint, wie schijt die stinkt. En op die bank besloot ik hem een
liedje te leren, te proberen Frits een liedje te leren, zijn eerste
nieuwe?
"Frits," vroeg ik, "weet je wat groen is?"
Frits zwaaide zijn armen in het rond.
"Frits," vroeg ik, "weet je wat een jager is?"
Frits stak een arm naar voren en stiet "Pang! Pang! Pouw!"
"Frits, weet je wat een knollenland is?"
"Holland," zei Frits, "Holland Knollenland. Suikerbieten."
"Frits," vroeg ik, "weet je wat een haas is?"
"Wij," zei hij, "wij zijn hazen. Wij zijn gewezen."
Toen zong ik de eerste regel met al zijn herhalingen, en Frits
zong het me na, weliswaar wat houterig, maar het was toch een
soort zingen. Daarna de regel met parmant, en ook dat lukte.
Fluit en trommel volgden als vanzelf, en Verdroten schreeuwde
hij uit, scheurde het zo hard uit zijn hart dat diverse park
bezoekers naar hun gsm grepen. Ze konden de tering krijgen,
van ons, die andere gasten, wij zongen daar toch samen mooi
het lied van de muzikale hazen die voor de helft aan flarden
worden geschoten. En dat (zingen) heeft ons niet verdroten.
Aan het eind van die middag leverde ik hem bij Winnie af. We
zongen het Groene Knollenland en ze deed zacht mee, tweede
stem, waarna Frits ging rusten en ik in de keuken terzijde werd
genomen met koffie verkeerd: ze dankte me oprecht voor het
uitje van Frits maar liet erop volgen dat Abram (Tauth), waar
ze nog regelmatig contact mee had, haar had aangeraden Frits
op een zeer streng muzikaal dieet te zetten. Muziek, had hij
gezegd, lijkt inherent aan het mens-zijn, waarna hij met zijn
warme alt Shakespeare had geciteerd. Het brein is plastisch,
had Tauth gezegd, en het zou kunnen zijn dat, bijvoorbeeld,
territorium van de reuk nu bij hem werd ingepikt door het stra
mien dat muziek-gerelateerde dopamine zoekt.
Ik viel niet van mijn stoel, het was mijn eigen theorie. Pluim
voor Tauth.
"Voorlopig vermijden we hier alles wat met muziek te maken
heeft," zei Winnie nog steeds blond met sproeten en stukken
vetter. "Televisie doen we zonder geluid en alle audio staat
onder een laken op zolder. Ik weet niet wat een Vivaldi hem
