we zochten tijd om stuk te slaan we waren niets en wilden alles we vielen aan met glazen bier en maakten muren van de glazen en daarachter viel tandengeknars en gekras op de glazuren wanden van een uurglas: kras kras, kras kras en we dronken tot we niets meer zagen onze kameraden moesten ons naar huis dragen lallend en schreeuwend togen ze door de straten tot de mensen zeiden: zijn jullie gek? weet je niet hoe laat het is?

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2013 | | pagina 41