Kijk, hoe tijd zich vergrijst, sneeuw
zich verzwijgt, de middag neigt naar kinderen
die hun moeder vergeten zijn
een hond zich een verte blaft, tak in
ijzel versplintert, adem zich wit vriest in pels
hoor hoe het ijswater uitdooft, landschap
zich leeg heeft gewaaid, schrap wat nog
smaakt, ontkleed het nauwelijks bewolkte
vertel het onbesprokene, ontdooi het licht
zuig aan de droogte van dit uitzicht.
