Os
rv
W Ze gaven je niets,
die jonge mannen, die buiten zichzelf
van loopplanken in kraters gleden
en verdronken onder wat ze droegen.
UI Hoe konden ze je iets geven -
I hun ingewanden kolkend in bruin water -
verdwaasd, met lege ogen of bazelend
en zelfs hun eigen naam vergeten?
Denk je dat ze nog steeds van stompjes
als zwartgekleurde vingers kunnen houden,
van smerig gas dat aan de oppervlakte komt,
van lorren aan een wirwar van prikkeldraad?
Je bedankjes houden aan:
rij na rij ga je maar door
in het Frans, Vlaams, Engels
alsof iemand je nog altijd kan horen,
het land zelf wuift haar
toverstaven van vergulde wilg
over beken bol van waterkers
Jj* terwijl de wolkjes overstuiven.
5 Als ze terug zouden marcheren
over deze akkers vol groen koren -
een gezicht, een paar laarzen, een lach
die uit het niets komt -
3 zou je ze persoonlijk kunnen danken.
