ligt ook voor de hand in een tijd waarin cynisch opportunisme ineens 'het nemen van verantwoordelijkheid' heet, waarin politiek gekonkel en kiezersbedrog 'het draaien aan knoppen' wordt genoemd, waarin de sociaal-democraten de liberalen rechts inhalen, ijzingwekkend voortgestuwd na het overboord werpen van ook de laatste ballast van integriteit en geloof waardigheid, nadat men enkele decennia terug al bij monde van voorman Wim Kok, groot pleitbezorger van bombarde menten op Joegoslavische kraamklinieken, passagierstreinen en televisiestations, trots had rondgekraaid alle 'ideologische veren' te hebben afgeschud; een tijd waarin het gebouw van de internationale bank de kathedraal tot miniatuur heeft gemaakt, waarin de theaters dicht moeten omdat de komedie is ver plaatst naar het parlement; een tijd waarin de rol van Napo leons tirannieke hoofdstad Parijs - of Berlijn - is overgenomen door Brussel; een tijd waarin je alleen de letter G vóór de naam van onze huidige minister-president hoeft te zetten om de in houd en aard van zijn leidend beginsel, of liever het volstrekte ontbreken daarvan te begrijpen. Het was misschien poetic justice dat onze premier het eerste exemplaar van de genoemde bio grafie van Schimmelpenninck in ontvangst heeft genomen. De versmelting van schijn en wezen bepaalt het totale politieke toneel. Ik hoef maar te verwijzen naar de vrij recente oproep tot fatsoen in de sociale media door de sociaal-democratische opperjokkebrok Spekman, respectievelijk de vermaning om onze kinderen beter op te voeden van zijn even huichelachtige, maar een tikkeltje voornamer ogende politieke kompaan Plasterk. Met zulke oproepen is uiteraard niets mis, maar uit de bek van Reynaert de Vos klinken ze even hol als de grot van Blauwbaard. De term 'veren' was overigens prima gekozen: 'Als de vos de passie preekt, boer pas op je kippen.' Het is overigens niet mijn bedoeling om af te geven op een bepaalde politieke richting. Ik heb het over fictie als zodanig. De pointe is evident. Alleen de kunst kan uitkomst bieden. De kunst als leugen die de waarheid openbaart, maar alleen door zich met open vizier als leugen te presenteren. En daar zit het verschil. Enerzijds omdat de leugen van het kunstwerk repre sentatie is, verbeelding; in de verhaalkunst ongeveer hetzelfde

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2013 | | pagina 96