BALLUSTRADA OPTIMA FORMA
oo
Hoorde dat Paco de Lucia overleden is. In 1972 bezocht ik een feest
bij hem thuis in Algeciras. Ik was in Spanje om een goede vriend
te bezoeken die in Cadiz in de gevangenis zat. (Moeder moet veel
huilen, eiste de advocaat.) Ik vroeg Paco of flamenco zigeuner-
muziek was. Hij ontplofte bijna. Flamenco is muziek van werkende
mensen voor werkende mensen, sprak hij. Ik nam het voetstoots aan.
Dit stukje zette ik 26 februari, de dag dat Paco de Lucia stierf,
op Facebook. Toen ik mijn tekst nog eens overlas, bemerkte
ik dat ik onbewust een ZZKV (Zeer Zeer Kort Verhaal) had
geschreven. Geen enkel overbodig detail ontsierde mijn tekst.
Hoe kwam ik op dat feestje van die beroemde gitarist terecht?
Deed er niet toe. Waarom zat mijn vriend in de bak? Had
niemand wat mee te maken. Was ik alleen op dat feest? Geen
commentaar. En wat voor een overbodige toevoeging (Moeder
moet veel huilen door kon gaan, had in al zijn eenvoud een
nuttige functie binnen de tekst. Het gaf aan, dat ik een Spaans
toneelstuk binnen was gestapt. Dus waarom zou ik ook niet
terecht kunnen komen op een feest waar ik niets te zoeken
had. Overigens was ik daar met een tolk, een student Spaans.
We moesten samen het komende proces van mijn vriend
bespreken met een advocaat. Die wilde extra geld om bewakers
gunstig te stemmen, want het was een hel daarbinnen in die
gevangenis, verkondigde hij. Die student had op de een of
andere manier via zijn zus kennis aan Paco de Lucia. Vandaar
dat ik op een warme avond in 1972 rondliep in zijn grote
bungalow. En mijn vraag stelde ik in het Engels. (Dat u niet
denkt, dat ik het Spaans machtig ben.)
Goed, nu ik het een en ander heb uitgelegd, is de stralenkrans
boven mijn ZZKV verdwenen. Uitleggen moet je nooit doen.
