haar binnendringt, een vlucht voor de ouderdom in zijn eigen,
steeds meer in verval rakende lichaam. Even lijkt het alsof
ze één enkel organisme vormen, dan slaakt ze een kreet die de
haren in zijn nek overeind jagen.
Hield hij haar net nog moeiteloos in zijn armen gevangen, nu
wordt hij snel zwakker. Of misschien wordt zij sterker. Ze wor
stelen, tot hij door een abrupte beweging zijn evenwicht ver
liest en ze, elkaar meesleurend, in de bosjes vallen.
Wanneer hij enige tijd later zijn flat binnenkomt, herinnert hij
zich niets van de wandeling. Gedachteloos sluit hij de buiten
deur van zijn flat en loopt, zonder zijn jas uit te trekken, de
huiskamer in. Zijn passen zijn onzeker; niet op de manier die
hoort bij een zeventigjarige, maar bij iemand die stomdronken
is. Hij gaat in zijn leunstoel zitten en staart naar het lege foto
lijstje recht voor hem, wachtend op de kinderen.
2.
Het is aardedonker. Minutenlang is dat het enige wat ze zich
realiseert, pas dan begint de omgeving tot haar door te dringen.
Zacht ritselende geluiden, een kille vochtigheid in haar kleren.
Ze schrikt van een kriebelende beweging over haar wang en
schiet met een ruk overeind, voelt dan hoe ze overal gekrabd
en geduwd wordt. Wild met haar hoofd schuddend duikt ze in
een willekeurige richting weg en dan is er alleen nog maar haar
eigen gegil, dat langzaam maar zeker plaats maakt voor de
haast absolute stilte waarin ze weer tot zichzelf komt.
Ze kijkt om zich heen en ziet de donkere schaduwen van bomen
en bosjes. Ze is in het park! En dan weet ze ook weer wat er ge
beurd is. De roerloze, zo hulpeloos ogende oude man, die plot
seling zo sterk bleek te zijn. De angst. De dreiging. Ze voelt
weer het afgrijzen, het duistere gevoel dat bezit van haar nam
en haar hysterisch maakte. Ze kijkt opnieuw om zich heen,
maar er is niemand. Ze is veilig.
Ze verlaat het park en begint in de richting van het stadscen
trum te lopen. Een vlucht weg van de duisternis, op zoek naar
licht; een tocht die eindeloos lijkt te duren, alsof ze, om vanuit
het donkere park het lichte uitgaansleven te bereiken, een
eeuwigheid moet overbruggen. Even heeft ze de neiging naar
