SOLIDARITEIT (Dank aan Hans Overvliet en Willy van Houtum, de overige medewerkers van Presentatieruimte Caesuur en Ko de Jonge, dank aan de deelnemende kunstenaars van de actie: Help Bal- lustrada de winter door!) Het was een koude, kletsnatte decemberdag. Niets wees erop dat dit een middag was om over naar huis te schrijven. We sleepten tassen vol tijdschriften en boeken door het centrum van Middelburg. De stad was in kerststemming, maar wij vroe gen ons af hoe de opkomst zou zijn. De geboorte van de wereldverlosser was één ding, maar de redding van ons wereldtijdschrift leek van groter belang. Tegelijkertijd vervloek te ik natuurlijk mijn lot. Daar liep ik weer te sjouwen met papier. Kwam er dan nooit een einde aan? Reeds op vijfjarige leeftijd vergezelde ik mijn humeurige vader tijdens de bezor ging van de Maasbode in Rotterdam-Zuid. Daarna kwamen de reclamefolders, schoolkranten, stencils, wijkkranten, leerlin genkranten, Tribunes, Kallustrada's, bundels. Het hield nooit op. Toen ik de deur van galerie Caesuur opende, verdween mijn larmoyante stemming op slag. Bedrijvigheid, vrienden, beken den, een doel in het ondermaanse. Het enthousiasme van kunstbevorderaar Hans Overvliet kon één, twee, drie galerieën vullen. Aan de grote houten wand in de expositie/presen tatieruimte hingen meer dan vijftig genummerde kunstwerken in plastic verpakking. Begerig bekeek ik alle inzendingen, in het bijzonder mijn favoriete grafiek. Lichte nervositeit om me heen, bespreking over de laatste details in het zenuwcentrum, verschuiven van tafeltjes voor de verkoop, Johan bij de boeken, ijsberen en ouwehoeren, wie-houdt-wat-bij-afspraken, de eerste schoorvoetende belangstellenden. Om 16.00 uur inleiding van Hans Overvliet, een toespraakje en een gedicht van de hoofd redacteur van dit tijdschrift. (Nee, dit betreft geen geval van participatie - dat draait enkel om bezuinigingen. Solidariteit is hier de boodschap!) De galerie zat inmiddels bomvol. Veiling meester Jan J.B. Kuipers zette zich schrap en riep op om mateloos te bieden. En ja, er werd geboden. Vijftig euro was de bodemprijs. Als redacteur van dienst moest ik ieder bod op een

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2014 | | pagina 7