ETALAGE
In 1978 schreef ik Centre Ville. Aan het eind van dat jaar titel-
verhaal van de bundel korte verhalen die de Culturele Raad
Dordrecht van mij uitgaf. Zeventien pagina's, want de typo
graaf had een tienpuntsletter gebruikt. Met een grotere letter
zou het boekje niet veel dikker zijn geworden, maar het omslag
qj was mooi. Een ontwerp van Bas Damme. Voor de presentatie
koos de uitgever voor de prestigieuze Statenzaal in het Hof. De
zaal waar in 1572 de eerste vrije vergadering van de Staten van
Holland werd gehouden. De muzikale bijdrage was van het
Willem Breuker Kollectief, dat een volume produceerde waar
van de kostbare gobelins bijna aan flarden gingen. Het was veel
eer voor een werkje van nog geen twintig pagina's.
Centre Ville gaat over een middag op het terras van het centraal
gelegen café van dezelfde naam op de Voorstraat. Heel Dordt
en meer sjokte er aan voorbij. Bakvissen, verzuurde eilandkop
pen, koopjesjagers, junks, gehaaste huismoeders, toeristen met
een blik van 'wat doe ik hier in 's hemelsnaam?' en twee keer
per dag het draaiorgel. Zo gaat het nog altijd. Nog steeds bekij
ken Johan en Cornelis de Witt vanaf de overkant het terras.
Honderd jaar na die eerste vrije Statenvergadering door het
Haagse tuig afgeslacht. Er is nooit excuus voor aangeboden,
laat staan schadevergoeding betaald. Toch zijn FC Dordrecht en
ADO dikke maatjes, maar de voetbalwereld is boven alle logica
verheven.
Nog steeds is mijn grootvader boven Centre Ville geboren, een
wapenfeit dat ik in dat verhaal vermeld. De bakvissen zijn
vlezige vrouwen in ballonjacks en leggings geworden, moeders
van weer nieuwe giechelende spillebenen. In de vroegere seks-
bioscoop naast de Waalse Kerk zit nu de zoveelste dozen-
