haar was grijs maar vol. Hij was nooit knap geweest met zijn iets wijkende kin en scherpe neus, maar zijn huid was gaaf en roze wat hem een frisse, montere uitstraling gaf. Hij rekte zich uit, gaapte en stond op. Met zijn hand klopte hij op zijn erectie zoals je een hond maant te gaan liggen. Seks was iets dat hij zich bijna niet meer kon herinneren. De eerste jaren van hun huwelijk genoten ze volop van elkaar, ongeremd. Naarmate een zwangerschap uit bleef werd het steeds moeilijker voor Ella de daad los te zien van het vervolg dat niet kwam. Ook al weerde ze hem niet af, in haar aanraking kon hij de teleurstelling voelen. Hij had het haar niet meer aan willen doen. Een tijdje had hij een prostitué bezocht, steeds dezelfde. Seks met de suggestie van intimiteit. Een schraal gevoel, vooral bij het onvermijdelijke betalen. Hij had zijn bezoeken gestaakt. Een lichaam heeft geen boodschap aan bedachte regels, het mechanisme gaat door zoals bij overledenen waarvan het haar en de nagels gewoon doorgroeien. Na haar overlijden had hij niets veranderd in de flat, toch was het anders, leeg. Elke week kocht hij bloemen voor haar vazen. Hyacinten deze week, het hele huis geurde. Bloemen vielen uit, blad verkleurde, het water begon te stinken. Alles gaat voorbij. Zoals ook de heerlijke momenten die het lezen van een boek hem verschafte, onherroepelijk kwam de laatste bladzijde en hield de verbeelde wereld op waarin hij zich zo comfortabel had genesteld. In de badkamer opende hij weifelend het rechter deurtje van de driedelige spiegelkast. Natuurlijk stonden ze er nog. Duizend pillen in een rozerode pot. Zoveel pillen slikt een mens on mogelijk in een keer weg. Het advies was de capsules open te breken en het poeder te vermengen met vla of appelmoes. Zo ver was het nog niet. Hij klapte het deurtje dicht. Hij ontbeet met thee en twee be schuiten, één met kaas en één met suiker, zoals gewoonlijk. Voor zich uit starend kauwde hij alles weg. Iets over negenen stapte hij uit de bus voor het terrein van 'Duinweg Uitvaarten'. Twaalf minuten te laat; gezien het weer viel de vertraging mee. Het complex leek, zo witbestoven, op

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2014 | | pagina 10