HARTKATHETERISATIE
Q) Volgens een vast protocol wordt vanaf halfacht ieder halfuur
Cl een nieuwe patiënt ontvangen. Een vriendelijke verpleegster
controleert tijdens het intakegesprek de gegevens in een map.
We zullen haar de hele dag aan het werk zien. Een infuusnaald
wordt op de arm aangebracht en bloed wordt afgenomen voor
onderzoek.
w Het bed bij het raam en kast 2 zijn mijn privédomein voor van-
O daag. Na anderhalf uur zijn we met vier te onderzoeken patiën-
ten en drie begeleiders. Ik ben de jongste. De anderen zijn van
vóór de oorlog. Ik ben alleen. Dat is prettig, want dan hoef je
m. niet steeds te bedenken wat je weer eens zult zeggen. Het is
mooi genoeg als de vriendelijke verpleegster zich regelmatig
meldt met de vraag: gaat het goed meneer de Jonge, kan ik nog
iets voor u doen?
Een kwartier vóór de behandeling komt ze me vertellen dat ik
me moet omkleden en in bed moet gaan liggen. Het betekent
volledig uitkleden en een vreemd blauw jurkje aantrekken dat
aan de achterkant open is en voorzien van drukknopen waar je
niet bij kunt.
Ik word door de gangen gereden naar de behandelkamer, kom
eerst in een sluis waarin ook mijn Arnemuidse buurvrouw aan
wezig is. Ze zwaait even met de hand ten teken van 'het valt
wel mee'. Zij mag terug naar haar zoon die enkel aandacht
heeft voor zijn iPhone. Ik word overgedragen aan het personeel
in de behandelruimte en vertel voor de zoveelste keer mijn
geboortedatum. Alles verloopt zoals in de brochure van het
ziekenhuis wordt omschreven. Het is wonderlijk. Een dunne
katheter gaat door de slagader in de lies naar het hart. Je voelt
er niets van. Op een scherm zijn mooie beelden van aderen
rondom het hart te zien. Mijn hart. Na de film- en fotosessie
