De bezorgers waren met z'n drieën en liepen na een halfuur
nog heen en weer om de partij uit te laden. Beleefd stelde
Marthe hun voor om even te pauzeren. Prompt stonden drie
'petits rouges' voor hen op de toonbank. "Neen, ik niet, nu niet
verontschuldigde ze zich.
Een zurige zweetlucht verdrong de geur van onze koffie met
melk die nu koud stond te worden.
Zonder te proosten begonnen de mannen met simultaan ge
heven elleboog te drinken. Drie adamsappels gingen op struis
vogelachtige wijze op en neer. Zij lieten vervolgens enkele korte
zuchten van voldoening horen, waarop de dikste van de drie,
wiens buik geen buik meer was, maar een grote trom die een
handbrede riem ondersteunde, zei: "Jongens, nog even door
bijten!"
Dit gold ook voor haar, want de keuken stond al tjokvol. Er
kon geen doos meer bij. Zij vroeg om de pakbrief. Er was geen
factuur bij. Die zou later worden nagestuurd. Met een desolaat
gebaar wees zij naar de winkel, waar de rest van de zending
dan maar opgestapeld moest worden. Ettelijke malen herlas zij
de pakbrief om er zeker van te zijn dat dit alles wel door haar
was besteld. Zij had een mondelinge order geplaatst. In die tijd
berustten handelspraktijken nog op wederzijds vertrouwen. Zij
begon op te lezen: "14 pallets, 252 dozen, 5140 kg". Was het
toch zoveel geworden?
Uiteindelijk bleef alleen een smalle ruimte vrij tussen de win
keldeur en de toonbank. Ook hadden zij naar de keuken een
nauwe loopgang uitgespaard, zodat het gelukkig nog steeds
mogelijk was om met korte pasjes, de rug schuivend langs de
kartonnen wand, een hoek van de keukentafel te bereiken.
Evenals de wijnvaten waren de schappen nu ontoegankelijk.
De dozen Rano reikten tot aan het plafond. Een van de bezor
gers ging in de loopgang op een trapje staan om de verlichting,
met het oog op brandgevaar, te verhangen.
"Heel vriendelijk van u," dankte zij hem.
Haar hele houding getuigde van een wijze zelfbeheersing. Zij
bleef rustig en glimlachte zo nu en dan naar hen als wilde zij
zeggen: "Goed draaiend bedrijfje, hè?"
Later op de ochtend, toen de vrachtwagen eindelijk wegreed,
was het van buitenaf een machtig gezicht, zo'n stampvolle win
kel. De mensen uit de wijk kregen snel door dat er bij Marthe
