ze kijken en na een tijdje hoorde ik mijn vader roepen of ieder
een naar voren wilde komen. De mensen keken op en liepen
naar de stem van mijn vader. De mannen die bier aan het drin
ken waren liepen naar de tafel waar ik onder zat. Ik probeerde
me zo stil mogelijk te houden. De mannen zetten hun flesjes
neer op tafel en liepen achter de rest aan. Zodra ze uit het zicht
waren schoot ik onder de tafel vandaan. Ik kon de mensen niet
zien, het terras waar de tafel op stond, daar stond een grote heg
omheen. Ik hoorde mijn vader zeggen dat hij blij was dat ieder
een was gekomen en dat hij hoopte dat iedereen het naar hun
zin had. Ik hoorde de mensen klappen en een enkeling riep
hard "ja". Ik keek naar het bier dat op tafel stond. Er was een
groot etiket om het flesje heen gewikkeld. Ik bleef maar kijken,
het voelde alsof ik naar het bier toegetrokken werd. Vaag hoor
de ik nog de stem van mijn vader op de achtergrond. Als ge
hypnotiseerd liep ik naar de tafel, pakte het flesje bier op, zag
dat het nog driekwart vol zat en begon te drinken. Het koude
bittere vocht stroomde mijn keel binnen. Het koolzuur prikte,
maar ik dronk stug door. Ik was op slag verliefd op de smaak, ik
dronk en dronk en even leek het alsof ik alleen op de wereld
was. Alleen ik met het bier. Het hele tuinfeest had nooit be
staan, mijn ouders niet, enkel en alleen ik was op de aarde
samen met mijn nieuwe vriend: bier. Ik dronk tot het flesje leeg
was en zette het snel terug op tafel. Ik voelde me een beetje
licht in mijn hoofd, maar man, wat voelde ik me fijn! De on
rust die ik net had was op slag verdwenen en er leken allemaal
beestjes te kriebelen in mijn buik. De tuin zag er groener uit
en toen de mannen terugkwamen en ik inmiddels weer veilig
onder de tafel zat, zagen zelfs de mannen er liever en mooier
uit dan zostraks. Ze liepen naar de tafel toe en ik lachte omdat
ik wist dat ik het flesje van de man in de bruine broek had op
gedronken. De mannen pakten al pratend hun flesjes op en
toen zei de man in de bruine broek: "Verdomd, mijn flesje is
leeg." "Je had toch een nieuwe gepakt?" vroeg de ander. "Ja,"
zei de man, "ik snap er niets van." Ik lachte me een breuk
onder die tafel en een seconde later keek ik in de verbaasde ge
zichten van de twee mannen. "Wat doe jij hier, Marrit?" vroeg
de man in de bruine broek met een glimlach aan mij. Snel zei
ik: "SST, ik verstop me voor mijn ouders." De man lachte, gaf
me een aai over mijn bol en ze stonden beiden weer op. "Ik zal
