gestane gehoord? Het lijkt nochtans evident: de mythe van
Pasen, die de universele mythe is, vernielt geruisloos haar eigen
boodschap. Zij zegt wat alle 'hogere' mythologie zegt: je staat
op als je neerligt, je blijft liggen als je opstaat. Niet alleen bij
het melodramatische crescendo van de dood, waarbij niemand
iets te zeggen heeft, iedereen er het zwijgen toe doet als Ano
nymus. Maar elke seconde. Jij, gezwicht, bezweken en aan het
begin van je eeuwige-verdwijntruc door middel van het gena
dige vuur of afschuwelijke tafonomische processen, bent allang
weer opgestaan als iets of iemand anders. Ook als je gewoon
naar de keuken bent verdwenen om koffie te zetten. Het mag
geen Naam hebben, je bent een masker op een stokje in de
hand van Anonymus. Je identiteit moge een farce zijn, maar
het identiteitsprincipe heeft allang een sprong naar de volgen
de ijsschots gemaakt.
En natuurlijk is ook Anonymus verraden en opgeofferd, zoals
het elke metafysische toevlucht betaamt. Verraden door Ano
nymous, de 'hactivists' met hun glimlachende maskers uit V for
Vendetta. Zij hebben de naamloze verraden door toch partij te
kiezen, met aanvallen op websites en accounts van religieuze
organisaties, bedrijven, overheden. De Westboro Baptist Church,
binnen het christendom vermoedelijk de meest stuitende sekte,
bekend van het woest verstoren van begrafenissen en rouwbij-
eenkomsten, verklaarde in 2011 naar aanleiding van een soort
oorlogsverklaring door Anonymous, dat God in oorlog was
met dit collectief, want 'God Hates Fags and Lousy Hackers
Anonymous maakte echter bekend dat zij de oproep tegen deze
zieke, maar te onbetekenende sekte niet op haar website had
geplaatst.
De dader was anoniem.
Noten
1Zie ook 'Omtrent Anonymus en andere voorzetten. De juiste verkeerde
verbanden (15)', Ballustrada 28(2014)1/2, 95-99; 'Niemand is de man', Bal-
lustrada 30(2016)1/2, 21
2. 'Dit tweede oertype sluipt vanuit de achtergrond tevoorschijn, gewoon
lijk om het reeds wankelende verhaaluniversum een laatste duwtje te ge
ven. jung noemde dit oerfiguur de Schaduw: het onacceptabele in het zelf
dat uitgestoten wordt. Over zo'n Schaduw schrijven is zelferkenning met
een omweg. Of: door te schrijven over jezelf als iemand anders, leer je jezelf
