op het therapeutische effect hiervan door naar kunst te kijken
en ervan te genieten. Je diende dan deze ervaringen te ver
vlechten met en toe te passen in je persoonlijke levenssfeer.
Het viel mij op dat vele bezoekers of gniffelend of met gefron
ste wenkbrauwen de teksten lazen, die op de stickers stonden
geschreven. Ik liep langs een aantal schilderijen en noteerde
het volgende therapeutische commentaar bij de werken:
'Ik ben nieuwsgierig geel!'
'De psychedelische song Mellow Yellow van de Engelse protest
zanger Donovan leidt tot verlossing.'
'Ook supporter van de Belgische voetbalclub Verbroedering
Geel?'
Misschien nog wel beter klinkend: 'Dit werkt als een gele lap op
een stier!'
In verwarring verliet ik de tentoonstelling. Ik besloot het
schrijven van een recensie hierover even op de lange baan te
schuiven en mij te concentreren op een toneelstuk met als titel:
Silent Steps. Ik las het programmaboekje door en ik noteerde:
'Licht kan als water tussen de vingers doorstromen.
De scheidslijn tussen licht en donker is dun.
De menselijke contour, opdoemend uit de mist is onmiddellijk
herkenbaar.'
Tijdens de uitvoering van het stuk zat ik langdurig in het don
ker, luisterend naar het langzaam aanzwellende geluid van de
voetstappen van een vrouw, opdoemend uit de mist en gevolgd
door een lange solo van eenvoudige passen, die werden bege
leid door haar eigen raspende zangstem. De moeizaam uitge
sproken woorden, vergezeld van een dansje, vormden de uiting
van haar zorg over onze uitgebuite aarde. Mist nam weer bezit
van het toneel en de minuten verstreken in trage harmonie
met hun diffuse omgeving.
Het licht floepte aan, het publiek in verwarring achterlatend.
Mijn notitieblok bleef leeg en de krant nam afscheid van mij.
Het gesprek met mijn sollicitatiedokter verliep onplezierig. Hij
verweet mij een gebrek aan creativiteit, durf en ambitie. "Op
deze manier dreigt voor u de bijstand," beet hij mij toe.
Ik kon merken dat ik door hem was afgeschreven.
Teleurgesteld verliet ik het vertrek en ik liep naar huis. Ik pas-
