xQJ
Die almaar gaat, de machtige, sterke, en zonder een wil.
Het soepele dier met de dwalende ziel.
Haar gezicht is de hemel, soms het bos,
maar net als de schaduw alleen lengte en breedte.
Hordes paarden snellen weg van de spindel
het glanzende garen achter zich aan.
Wildheid vult tijd en de diepte, sprongen na sprong,
haar linten, het vuur uit de hoeven kennen geen gelijke.
Ze is het verzamelde dier dat al voedende stuwt.
Hier is ze ineens - helpt ons dit gemak? - uitsluitend man!
Er rezen problemen met de geslachten, de taal, onze wil.
Symboliek is het bruidsboeket dat voorbijdrijft.
Als vaak ligt de slang tussen uitersten stil.
Wij denken aan wat ons is onthouden, sturen schepen en af
gunst.
Op onze plastic draak gezeten, steeds misnoegd met surrogaat.
We willen geschenken, dus vervaardigen we wensen.
De stroom neemt alles op, wat rust en staat,
de machtigste, sterkste is zonder een wil, beeldt alle
dimensies, de wens en de gave, hersenschimmen, venijn,
de soepele onovertroffene met de dwalende ziel -
