SOLLICITANT
Hendrik ging postvatten achter zijn bureau, klaar voor een lange
sollicitatieronde. Deze ochtend zouden acht kandidaten zich
aanbieden. Met wat geluk zaten er enkele beloftes tussen, want
het bedrijf had vers bloed nodig. Hij wierp even een blik naar
buiten: mooie blauwe lucht, een paar kleine wolkjes. Het werd
nog een prima dagje, en hopelijk boekte hij wat succes.
De secretaresse liet hem weten dat de eerste kandidaat al was
gearriveerd, en hij antwoordde dat die mocht binnenkomen.
Hendrik monsterde de jongeman die met enige nonchalance
naar binnen zwaaide en zich voorstelde als Jo Walravens.
Schreeuwerig T-shirt, gescheurde jeans, een overdaad aan ta
toeages en piercings, een groen geverfde haardos. Deze kandi
daat was niet bij voorbaat kansloos, maar hij zou toch zeer
overtuigende troeven moeten kunnen voorleggen.
"Dag meneer Walravens," zei hij. "Dus u hebt belangstelling
voor de functie van copywriter bij ons bedrijf?"
Jo knikte, breed glimlachend. "Ik ben de geknipte man voor de
job, geloof me. I'm your man."
"Ik neem er even uw cv bij dat u doorstuurde," zei Hendrik. "U
vermeldt hier geen beroepservaring, zelfs geen diploma."
Jo wuifde de opmerking weg. "Ik heb de skills, daar gaat het
om. Take a chance on me, man."
"Dit sollicitatiegesprek wordt in principe in het Nederlands ge
voerd," zei Hendrik, lichtjes geïrriteerd.
"Ach, komaan, man," repliceerde de sollicitant. "Engels is toch
keicool. Engels is megahip. Nederlands is a thing of the past."
"Laten we het toch maar op Nederlands houden," drong Hen
drik aan.
"Is talenkennis dan niet belangrijk in uw bedrijf?" vroeg Jo.
"Trouwens de naam van uw bedrijf is CopyCopy. Is dat dan
geen Engelse woordspeling?"
"Ja, natuurlijk, maar we dwalen af."
"We dwalen af naar de essentie van de zaak. De taal die van
daag in de media en in de reclame wordt gebruikt bulkt van het
Engels. Het lijkt wel of het Nederlands met uitsterven bedreigd
is. Ik kan me niet voorstellen dat een bedrijf als CopyCopy niet
met zijn tijd meegaat. Correct me if I'm wrong."
"Ik kan u verzekeren dat ons bedrijf de vinger aan de pols houdt
en de blik op de toekomst richt," zei Hendrik met nadruk.
"I'm the future," zei Jo triomfantelijk. "What are you waiting
for?"
"We zoeken een copywriter, geen stand up comedian," ant
woordde Hendrik bits, inmiddels al meer dan lichtjes geïrri
teerd.
"Communiceerde u niet liever in het Nederlands?" vroeg Jo.
"Ik meen me te herinneren dat dit belangrijk was voor u."
"Uw houding vinden wij al even belangrijk, en op dat punt
vrees ik dat u slecht scoort."
Jo keek verbouwereerd op - echt of gemaakt? "U bedoelt mijn
gevoel voor humor? Mijn zin voor satire? Zijn dat net geen
punten waarmee je vandaag scoort in de reclamesector?" Hij
spreidde zijn handen uiteen.
"Dat zal ik niet tegenspreken," moest Hendrik toegeven.
"U spreekt me nochtans al de hele tijd tegen," voegde Jo er fijn
tjes glimlachend aan toe.
"Dit zal volstaan, meneer Walravens. U mag gaan. Nog een
prettige dag."
Jo kwam overeind, en zijn glimlachje verwijdde tot een brede
grijns. "Ik ga ervan uit dat ik aangenomen word," zei hij. "Ik
kijk alvast uit naar uw bevestiging."
"Er bieden zich na u nog kandidaten aan. U begrijpt dat die
ook een ernstige kans moeten krijgen."
"Natuurlijk," zei Jo. "Maar het zou wel een primeur zijn."
"Hoezo, een primeur?"
"Een would-be stand up comedian aanwerven als copywriter
om zijn onmiskenbare meertalig talent voor sarcasme."
"Dat zou inderdaad een primeur zijn, maar laten we niet voor
uitlopen op de zaken. Ik zou nu graag de volgende kandidaat
willen zien, meneer Walravens. Daag."
"Bereid u voor op een anticlimax," zei Jo nog met een knipoog
toen hij vertrok. "Make no mistake about that."
