BALLUSTRADA OPTIMA FORMA Als ik met Vlamingen praat en hun zacht glooiende Zuid Nederlandse dictie hoor, voel ik me noordelijker dan ooit met mijn hoekige, harde tongval. Los daarvan vermoed ik dat de Vlaming meer om zijn taal geeft dan de Nederlander. In Holland is alles koopwaar, ook de taal. Als voorzitter van de Vereniging tot Behoud van de Restanten van de Nederlandse Taal (VBRNT) kan ik daarover meepraten. De commercie en de universiteiten hebben al afscheid geno men van hun moedertaal. De rest volgt. Over twintig jaar is het Nederlands in het noorden vervallen tpt een soort plat voor de ongeletterde. Hopelijk kan de Provincie nog een vorm van tegenwicht bieden. De Staat der Nederlanden bestaat tegenwoordig uit een aantal stadstaten en de Rest. In Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag is het Nederlands officieel nog het gangbare com municatiemiddel, maar in de praktijk door immigratie al ver vallen tot een minderheidstaal. In België heb je natuurlijk de zelfde ontwikkeling, maar daar is de ware hoofdtegenstelling nog altijd die tussen het Nederlands en het Frans. De Vlaming blijft binnen dit antagonisme gedwongen om zijn moedertaal met hand en tand te verdedigen. Iets anders. Antwerpen heeft me ooit gered. Toen ik in het Aca demisch Ziekenhuis aldaar bijkwam uit een coma moest ik ver volgens mezelf redden. Ik bedoel ook wat betreft communica tie. Verpleegkundigen en ik spraken dezelfde taal en toch was het vaak alsof ik op een haar na de betekenis van hun woorden miste. Zo voegde mijn favoriete verpleegster me ooit toe: plooi uw been eens. Plooi uw been eens Minstens een halve minuut pijnigde ik mijn hersenen. Bij het woord plooi dacht ik aan een plooi in een gordijn of een plooi in een wang, een dij, een arm. Uiteindelijk begreep ik wat me opgedragen was: ik moest mijn been buigen. Het zou het beste zijn als de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden weer verenigd verdergingen. Zo'n samensmelting lijkt me de beste garantie voor het behoud van de Nederlandse taal. Onze medewerker John Toxopeus is in januari van dit jaar overleden. Wij betreuren zijn dood en zullen zijn boeiende verhalen zeker missen. Zijn familie en vrienden wensen we sterkte met dit grote verlies.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2019 | | pagina 4