2. De gebrekkige kennis van de Franse taal in Nederland, zowel
bij de jongeren als bij de oudere geleerde academici. Zo spelt
Willem Otterspeer, de biograaf van Willem Frederik Hermans
en van Bolland, voormalig hoogleraar aan de universiteit van
Leiden, in het boek Gekkenpraat (Amsterdam: De Bezige Bij, 2015)
minstens drie keer het Franse woord marriage verkeerdelijk met
een dubbele r terwijl hij toch zou moeten weten dat het ge
woon manage moet zijn. Zowel in de inhoudstafel als in de ver
antwoording en boven het essay op bladzij 127... Onbegrijpe
lijk en erg storend. En dan moet de lezer nog weten dat W.F.
Hermans zélf ooit zijn collega Cees Buddingh' kapittelde of be
lachelijk maakte wegens zijn gebrekkige kennis van het Frans;
zie hiervoor het essay 'Bijzonder aardig; prima, prima' in het
boek Niet uit kwaadaardigheid (samengesteld en ingeleid door
Max Pam, Amsterdam: De Bezige Bij, 2005) met de scherpste
polemieken van W.F. Hermans.
3. De bekering van de dichter en essayist Willem Jan Otten tot
de pompeuze poppenkast van het katholicisme. En dit zovele
jaren na de spectaculaire bekering van Gerard Reve. Religieus
geloof van late bekeerlingen kan natuurlijk nooit worden
verklaard voor ongelovigen. In zijn essayboek Droomportaal
(Amsterdam: Van Oorschot, 2014) staan achteraan zes prach
tige essays onder de titel 'Zes geloofsartikelen'. Maar wie niet
wil geloven in het rooms geloof zal zich ook na de lectuur van
deze essays over Pascal, Gezelle, Vondel en Augustinus niet be
keren. Maar toegegeven: ik geloof niet dat deze Otten iemand
wil of wilde bekeren.
4. Het plagiaat van J.M.A. Biesheuvel. Het gaat over het kort
verhaal 'Oudejaar' in zijn boek Slechte mensen (Amsterdam: De
Harmonie, 1973) waarin een lange passage werd opgenomen
uit het verhaal 'Les Aventures de la nuit de Saint-Sylvestre' in
het boek Contes: Fantaisies a la manière de Callot (Parijs: Le Livre
de poche, 1969, nr 2435) van de geniale Duitse auteur en com
ponist E.T.A. Hoffmann (Koningsbergen, 1776 - Berlijn, 1822)
van wie ik enkel de Franse vertaling bezit. Toen ik hierover lang
geleden een lezersbrief schreef naar het weekblad De Haagse
Post nodigde Maarten Biesheuvel mij uit om naar zijn buiten
verblijf in Kamperland te komen, op Noord-Beveland in Zee
land. Ik ben toen helaas niet op zijn uitnodiging ingegaan.
Maar ik heb altijd graag zijn verhalen gelezen. Vooral dan zijn
Zeeverhalen (Amsterdam: Van Oorschot, derde, herziene en uit
gebreide druk, januari 2007). Hij is en blijft een meesterlijk ver
teller en dit door mij opgemerkte plagiaat had hij echt niet
nodig. Maar welke schrijver kan beweren dat hij (bewust of on
bewust) nog nooit plagiaat heeft gepleegd? Zie hiervoor het
boek Opmars der plagiatoren (Amsterdam: Bas Lubberhuizen,
1993) van Hans van Straten waarin het plagiaat van Maarten
Biesheuvel echter ontbreekt.
5. In 1990 verscheen in een oplage van duizend exemplaren
het boek Aristo revisited (Uitgeverij De Prom, Baarn) van Adriaan
Venema die drie jaren later voor de Freitod koos. De aanvallen
en aantijgingen in dit polemisch boek zijn erg bezwarend,
maar de meeste beschuldigden, Pierre H. Dubois, Ed. Hoornik,
Jacques Kruithof zijn al dood, zoals ook Paul de Wispelaere.
Martien de Jong leeft nog en heeft in zijn boek Liever waarheid
dan sensatie. Met een eerherstel voor Ed. Hoornik en andere slacht
offers van valse geschiedschrijving over de Tweede Wereldoorlog
(1990) zijn versie gegeven, maar de vraag is en blijft niet: wie
schreef hier uiteindelijk de harde naakte waarheid? Maar wel:
wie hoorde in dit oeverloze en verwarrende debat bij de kwaad
willigen?
6. De zelfverklaarde armoede van Geerten Meijsing, de auteur
van de roman Siciliaanse vespers (Amsterdam: Balans, 2007) die
in het mooie Syracuse op Sicilië woont. Er bestaat zelfs een
stichting Vrienden van de Vorm om deze auteur financieel te
steunen. De vrienden betalen 60 euro per jaar. De zilveren
vrienden betalen 200 euro per jaar. Gouden vrienden betalen
600 euro per jaar. Zijn zus Doeschka Meijsing schreef een ont
roerend en schokkend boek Over de liefde (Amsterdam: Querido,
2008). Zij is helaas ook al dood, maar haar broer leeft onder de
zuiderse zon in een rijke armoede.
7. De natuurlijke charme en levenslust van de levendige schil
deres en schrijfster Charlotte Mutsaers die ofwel in Amsterdam,
de badstad Oostende of in Bourgondië verblijft. Wat een con
trast met onze honkvaste Antwerpse Lucienne Stassaert (ook
