LAAGLANDSE POËZIE
spoedig mogelijk te komen. Hij was de houten treden opge
sprongen van het eindeloze trappenhuis, had de eerste de beste
gele jas aangesproken alles gereed te maken voor overleg. Geen
van de aanwezigen had een woord gezegd voor het overleg begon.
Er barstte een discussie los zoals de aarde barst voor de lava
eruit stroomt, in verhitte rode scheuren. Er was een groep die
opperde dat het bewijs zo kwaad nog niet was en dat de agnos
tische theorie van het instituut adaptief genoeg zou moeten
zijn om het bewijs in te passen. Een andere groep bracht naar
voren dat er theorieën zijn die er erger aan toe waren, stuitend
op fundamentele verschillen of hardnekkige anomalieën. Maar
het waren slechts de jonge honden die zo boud en onbezonnen
hun gedachten naar voren brachten.
De rest wist hoe laat het was. Het bewijs was voor ieder insti
tuut en voor iedere theorie als twee handen om een keel. Zelfs
monotheïstische theorieën kenden grote problemen met het
wetenschappelijke godsbewijs. Alle interpretaties van het be
staan van het heelal, scheppingsverhalen, wonderen, het ble
ken zeepbellen voor een prikkende vinger. Benaderingen als eso
terie, astrologie, antroposofie kraakten onder de wetenschappe
lijkheid van het bewijs. Verdedigers van een hard determi
nisme, vaak neuropsychologisch onderbouwd, moesten hun
verlies nemen. Weliswaar had de mens geen vrije wil - of zoge
zegd bezat de mens geen enkele vrijheid, laat staan een wil -,
het wetenschappelijk fundament van het godsbewijs was van
een andere orde. Een orde waarin hyper-revolutionaire hersen
scans gelijk konden worden getrokken met aderlatingen of een
geocentrisch wereldbeeld.
De man uit de binnentuin keek nog eens op naar het tafereel
voor hem, zag de adrenaline wegvloeien, zag moede ogen, hol
le vuisten voor gapende monden, zag een uitgeputte mens, een
uitgemergelde mens een ezel dragen. Niet alleen zijn instituut
had met het godsbewijs een groot deel aan zeggingskracht ver
loren, niet alleen de andere instituten en theorieën hadden ge
faald; de mens had gefaald. Eigenhandig, met het ongekende
rationele vermogen waarmee hij begiftigd is, had de mens het
bestaan van God op de voor hem meest kenmerkende wijze,
onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen. Eigenhandig had
de mens zichzelf om zeep geholpen.
Aflevering 25:
De Limburgen
Samenstelling:
Bert Bevers
Rod Summers plantte in april 2006 de Limburgse vlag op de top van Sandfell, de
743 meter hoge berg in het oosten van IJsland. De foto is gemaakt door Liz Summers
en geeft 1 van de 10 performances weer uit de serie 'The Reunification of Limburg'.
