Er hangt een woord in de lucht als een biddende vogel het heeft niets anders dan zichzelf het trillende licht en de tijd het heeft de klank van regen de zachte fluittoon van wind er is geen wind geen regen men hoort alleen het woord dat zich zolang men luistert met het geklapper van een papieren vlieger verbindt zolang de tijd zolang het licht laat men een vlieger op die bidt

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2019 | | pagina 59