We houden ons op bij het licht
stil in de luwte
ik tel de tijd
dit moment draagt geen eeuwigheid
de zon gaat ten onder in een mix
van memoires
we verbreken de beelden
de schelde golft,
schuimt verse geluiden
de wereld voert me verder
dan één dag
Langs een openstaande deur
kruipen woorden uit huis
de golven ruisen hier
op nog geen 200 meter van je kamer
ik verbeeld ze te zitten,
te wachten op het moment
verderop ligt de rulle zee
ik vind er een stugge doorgang
in de duinen
