MOOI ANT JE
Dan grijp ik fluks weer naar mijn pet,
En zie, of antje er wel op let,
Dat ik beleefd haar groet;
En knikt ze mij dan vriend'lijk toe;
O, 't is me dan zoo wel te moe,
Dan kookt en bruischt mijn bloed.
Dan draait mij 't hoofd gelijk een tol;
Dan is mijn krank gemoed zoo vol,
En 'k zucht: Och maagdelijn,
Zoo jong, zoo schoon, zoo zacht, zoo goed,
Zoo vroom, zoo zedig van gemoed,
Mogt gij de mijne zijn
En kom ik weêr eens in de buurt,
"Waar'antje door heur venster tuurt,
Dan gaat het op geen draf;
Maar turend naar de linkerzij,
Stap ik heur vensterken voorbij,
En 'k neem mijn petjen af.
En krijg ik dan een groetje weêr,
En slaat ze de oogjes blozend neêr,
Met 't lachje om den mond;
Dan voel ik daar zoo'n vreemde pijn,
En 'k denk, wat mag dat ding wel zijn,
Dat zoo mijn hart doorwondt?
Dan denk ik, ja, dan denk ik veel;
Dan houw ik menig luchtkasteel,
"Waar liefde feest in houdt;
Dan droom ik 's nachts van hruiloftspret
Van bloemenkrans en huw'lijksbed,
En loovertjes van goud.
