1
MOOI ANTJE
O! zoo 't geluk me eens dienen wil,
Dan sta 'k eens op hear stoepje stil,
En 'k tik er zachtkens aan.
En wipt ze dan heur kamertje uit,
Opdaf ze 't deurtjen mij ontsluit,
Dan ben 'k reeds half voldaan.
Dan smeek ik stil haar om een zoen,
En 'k vraag om 't nog eens weer te doen.
En is 't geluk mij goed,
Dan kom ik daag'lijks, daag'lijks weêr,
En pluk er daag'lijks ééntje meer,
En 'k maak wat minder spoed.
En 'k zeg in 't eind: Mijn antje lief!
Mijn oogenlust! mijn hartedief!
Je nam mijn hartje meê;
Och, houd gij nu dat hartje maar;
Voeg 't uwe en 't mijne bij elkaar,
En maak er één van twee.
En zegt dat vriend'lijk mondje ja,
Dan zing ik vrolijk: hopsasa!
Mooi antje wordt mijn vrouw!
En juichend gaan we hand aan hand.
En sluiten d' onverhreekb'ren band,
Den band van liefde en trouw.
Maar halt, mijn knaap! waar doolt gij heen!
„Zegt eens dat preutsche mondje neen?
„„Loop kerel! ben je bang?
„„Ik woog haar hartje reeds op zigt:
„,,'t Is niet te zwaar, 't is niet te ligt,
„„Ze wacht me al weken lang.""
