Een paar bladzijden verder vinden wij het
volgende
Mogt hij andere kruidkundigen van naam hoog
schatten, CLUSius was en bleef toch. zijn meest
geachte leermeester
PEXHUS HONDIUS
Van clustus te leeren,
Hetgeen ick niet en weet
Het soude hem een vermaken
Nog wezen van bedien,
Soo veel gewenschte saken
In 't moeshof self te sien,
Die hier te geender stont
Men in sijn leven vont,
Die, door hem self bedegen
Sijn leerjonck heeft vercregen.
Hoe soude hij naer de cruyden
Van heel mijn Moufeschans,
En bloemen van beduiden,
Vernemen gaer en gans,
Wanneer met goed behaghen
En minnelijk "vermoen
Hij sijn discipel sage
Sijn meester eere doen?
Niet vele en sijnder te gelijeken,
(Ik segget, en ick weet het wel)
Bij dodöneus en lobel,-
Den vierden can ick niet ghetellen,
Wanneer men gaet in 't midden stellen
Ons CLUSius, den cloucken helt
Tenzij men hem voor dobbel telt 10).
