AAN EENE VRIENDIN.
Dus gij ziet het: 'tls gebeurd,
Wat mij al zoo lang deed schroomen:
'kBen au leut de mon latin
k Beu tot eeu bankroet gekomen!
Dus maar weêr het oude moois;
Dus maar weêr het aardsch gewemel-,
Dus maar weêr de vale herfst-.
En aan 'tslot o ja! de hemel.
Met dien hemel toch in 'toog
Moet het ons niet erg verdrieten,
Als 'thier in dit tranendal
Met een vers niet voort wil schieten.
Want wat hier veroudren moog'
Eenmaal zijn wij daar te zamen,
En in 't nieuw Jeruzodem
Zingt men nieuwe liedren. Amen!
