HERINNERINGEN.
J 5
rr toen nog niet aan, dat de vijandelijkheden zoo spoe
dig zouden eindigen; en nog minder, dat, na het
staken derzelve, de onzen al den veroverden grond weder
zouden moeten ontruimen. De ingezetenen verblijdden
zich dus met deze aanstalten, hopende dat de grens-
linie, die tot den keizerlijken oorlog van 1786, bestaan
had, hersteld zoude worden; dat het Zwin van weder
zijde, tot aan de monding toe, weder in ons bezit zoude
geraken, en geheel de parochie van Sint-Anna weder
aan Nederland zoude worden teruggebragt.
Daar gaat het er op los," zeiden wij toen den 11
Augustus al de troepen op wagens geladen werden en
alzoo uitrukten. „Dat gaat naar het Ilazegras," zeiden
wij, en velen der manschap dachten het ook. Maar het
was misgedacht. Eene vrij groote magt ruim 1500
man, meen ik vereenigde zich alzoo vroegtijdig te
Aardenburg. Het ging weder op Maldegem los. Som
mige officieren hadden liefst gezien, dat een klein ge
deelte ware afgezonden, om eerst Middelburg in Vlaan
deren, waar bijna geen krijgsvolk lag, te overrompelen
en te bezetten. Het had nog de overblijfsels der wal
len en vesten; men konde het spoedig wat versterken:
het was een gewigtig punt. Ook ware, bij het voort
rukken naar Maldegem, de flank gedekt geweest; maar
niets hiervan. Men trok uit Aardenburg, met groot
muzijk en slaande trom. De compagnie grenadiers van
de Belgen, die zich met eenige tirailleurs te Eede be
vond, had dus tijd om voordeelige stellingen in het
hout te nemen, en naar alle zijden om versterking te
zenden. Men rukte voort in twee kolommen. Lang»
