CATS EN TOLLENS,
32
HET MENSCHELICKE LEVEtf.
Vol druck, en menigh ongheval.
Ons leven is een werrelbal,
Ons leven is een kinderspel,
Ons leven is maeu een ghequel,
Ons leven is maer eenen draf,
Die noyt en stuyt, ten sij aan 't graf.
Welaen, mijn siele, rijst tot Godt!
Hy geeft alleen een salich lot;
Hy geeft wat noyt dese aerde boodt:
De ruste in stillen vaderschoot,
Een soeten droomeloosen slaep,
Tot dat het graf eens opengaep',
Wijl elck met blij of bleek ghelaet
Voor sijnen jonghsten rechter staet.
Ik zag een frissclie boerenmeid,
Een telg uit Zeelands oorden,
Vol onschuld en aanvalligheid,
En met fiuweelen woorden.
"Wij spraken over poëzij,
Die bloem alom gerezen,
En 'k vroeg aan 't lieve kindHebt gij
Ook tollens licht gelezen?"
