HET 40jAKIG BEST-\AN V. II. VLISSINGSCH
Maar thans, laat ons een danktoon wijden
Geen zeeheld, maar alleen aan haar,
Wier gift zoo krachtig hielp bestrijden
't Geen de offers kosten, op 't altaar
Der zuivre mensehenmin ontstoken,
Waar n geen wierook heeft ontbroken,
Om daar te zwaaijen, God ter eer,
Aan haar, zoo vol des reinsten ij vers,
De telg van 't oud geslacht der clijveus,
Ons gadeslaande uit hooger sfeer.
Nooit zij haar naam bij ons vergeten,
Schoon straks haar beeld on3 oog ontwijkt.
Aan haar is 't meeste dank te weten
Van 't geen er thans zoo heerlijk prijkt
Zij was de Ceres, die zoo wakker
In uw met vlijt beploegden akker
De korlen graan heeft uitgestrooid.
Dat we in den geest haar lokken sieren
Met maagdepalm en eerlaurieren:
Want zulke kransen welken nooit!
K O 11 A A L.
WijzeEvang. gez. 5i, dezelfde van 61 en 166.
Ja! laat ons thans een danktoon wijden,
Van harte toegewijd aan haar,
