1
f
DE SHOWROSÜ
1
t
Vroeger werkte mijn vader hier in dit gebouw bij de firma De
Jager-Tolhoek; een groothandel in bouwmaterialen. Wat nu de
expositieruimte van Ceasuur is, was vroeger de ruimte voor de keu
kens die verkocht werden aan particulieren. Hij was vertegenwoor
diger maar was eigenlijk van beroep meubelmaker; een man met
gouden handjes. In zijn jonge jaren heeft hij kasteel DRAKENSTEYN
van prinses Beatrix nog verbouwd. Het zal omstreeks 1962 zijn ge
weest; zelf was ik toen 5 jaar en weet nog al te goed hoe trots ik
was dat mijn vader voor een prinses werkte. Na dit avontuur heeft
hij als bedrijfsleider in 'de Gouden Nagel' gewerkt; een hobby- en
speelgoedzaak in de St. Jacobsstraat te Vlissingen en had de ambitie
om een eigen zaak in Goes te beginnen. Ik heb mijn vader nog nooit
zo kwaad gezien, toen dat door dubieuze oorzaken niet doorging.
De details van het conflict met de toenmalige eigenaar kan ik me
niet meer precies herinneren, maar wat was hij 'godverdomme' boos!
Op voorspraak van een goede vriend werd hij vertegenwoordiger
bij De Jager Tolhoek en heeft daar tot aan zijn pensioen met heel
veel inzet en groot plezier gewerkt.
Op zaterdagen (2 x in de maand) was hij verantwoordelijk voor
'DE SHOWROOM'. Thuis was er altijd heibel over die zaterdagen;
'moet je nu echt weer naar de showroom', zei mijn moeder dan.
Maar hij vond het prachtig! Een enkele keer ging ik mee, net zoals ik
naar de Gouden Nagel wel eens mee ging. Ik probeerde te helpen en
gedroeg me ook als 'verkoper' in de hoop ook iets te verkopen!
Het was een spannend gebouw, overal ruimtes met mooie spullen
die we thuis niet hadden. Kan ik u helpen? Was mijn favoriete
openingszin als er klanten binnenkwamen. Mijn vader nam het dan
meestal over maar vond het ook wel leuloom een hulpje te hebben
en verzon ook klusjes voor me. Ik denk dat hij het gewoon leuk
vond om me in de buurt te hebben. Als klanten een keuken wilden
kopen maakte hij ook de bouwtekeningen op een heel klein teken
tafeltje die je kon opbergen in een koffertje. Ik heb hem nog, zo'n
tafelmodel met een echte tekenhaak met twee linialen en een knop
waar je de graden kon instellen. Uren lang zat hij dan 's avonds
te tekenen met potlood en Rotringpennen en malletjes voor de
inbouwapparatuur. Hij had ook een speciale manier om maten aan
te geven; hij kon niet zo goed uit de hand schrijven en gebruikte
hiervoor de liniaal waarlangs hij de lettertjes schreef. Een typisch
lettertje waar hij echt op geoefend had. De onderkastletters f, g,
j, p, q en y werden later voorzien van een speciaal krulletje naar
onder. De liefde voor letters en typografie heb ik van hem, denk
ik. Trouwens ook het tekenen. Wij communiceerden altijd door
middel van tekeningen. Als hij iets uit wilde leggen over het inrichten
van het interieur of bijvoorbeeld de tuin kwam het schetsboekje of
gewoon een stukje papier uit zijn agenda te voorschijn. Het kwam
ook wel voor dat hij de keuken zelf bij de klanten installeerde, dat
was extra inkomen! We zijn er groot mee geworden.
Met dank aan de showroom: ik zal een keuken voor je maken Pa!
