I I februari - 27 april 2010
Hans Overvliet, excerpt uit de inleiding,
voorafgaand aan de voorstellingen.
Waarmee we in ons eigen hier en nu zijn gekomen. Het theater aangaande het leven op aarde.
Er is wat er is, je ziet wat er te zien is, je hoort wat er te horen is.
Wezenlijk: het beeld en het geluid - de Lange Noordstraat zoals die zich hier en nu aandient. De straat, haar huizen
- het decorum - en haar mensen die voor ons als acteur optreden. En wil je dat alles waarnemen, dan vraagt dat jullie
onversneden aandacht.
Op de grens van binnen naar buiten, ergens onzichtbaar in het vlak van de vensters, en, zoals onze Belgische vrienden
dat zo prachtig kunnen zeggen, recto verso - wisselt de functie van toeschouwer en acteur. Maar omdat er geen script is,
is de verhouding tussen toeschouwer en acteur volledig gelijkwaardig. Op de eerste plaats vanwege de interdependentie,
de wederzijdse afhankelijkheid: zonder toeschouwer geen acteur en andersom.
Jullie als publiek en zij als acteur kunnen op elk moment van rol wisselen: de deur staat in principe immers voor iedereen
open. En op elk gewenst tijdstip kan iedereen de scène verlaten.
presentatieruimt
CAESUUR
Lange Noordstraat 67,
4331 CC Middelburg
e caesuur@zeelandnet.nl
'Kijken en bekeken worden in het theater van het leven zelf.
Het is als de koker die je voor je ene oog houdt: vanuit de
smalle kant turend naar de gehele wereld'. - Gio StEllie
'Mannen, vrouwen, kinderen komen van links op of van rechts,
slenterend of gehaast. Soms zien de acteurs ons zitten. Dat duurt
nooit langer dan een halve minuut. Hun blik in de theaterzaal
spreekt boekdelen. Een lach met daarin verscholen: Wat is dit?
Wat doen die daar achter dat glas in die etalage? Worden de
rollen nu omgedraaid? Ben ik toeschouwer of zit ik hier een beetje
toeschouwer te spelen? Zijn we allemaal spelers die wachten op
een aardig toeval?' - Ko
'Eigenlijk weet ik nog steeds niet of ik nu toeschouwer was of
onderdeel van de voorstelling la strada'. - Clazien
'...de straat is bekend, maar wordt plotseling bevolkt door
alledaagse mensen die bijzonder worden in deze context, de verlegen,
haastig doortrappende fietser, de verbaasd ingehouden dan weer
versnellende beweging van een jong meisje, de uitbundige en
lachende zwaai van een vrouw die omkijkt met een man naast
zich die helemaal niets ziet. Het is plotseling van een verbluffende
schoonheid'. - Hetty
'Dit gaan ze niet menen, gewoon kijken naar een straat,maar
wat geweldig'. - Nienke
'Misschien dus even niet e-mailen, sms-en of twitteren. Misschien
wat vaker dat digitale contact met de wijde wereld even loslaten
en echt om me heen kijken. Waar manifesteert de wereld zich beter
dan voor mijn eigen ogen?' - Ali