DALSTAR
AD Rl AAN VAN DER HAVE
ja ik zal een reactie geven.
Hoop is een noodzakelijk illusie om de toekomst onder ogen te kunnen zien. Hoop doet leven zegt het spreekwoord, hoopvolle woorden zijn nodig
om de mensen in het algemeen en de kunstenaar in het bijzonder een hart onder de riem te steken. In het huidige tijdsgewricht waarin de crisis van
extreem rechts komt maakt de geminachte Nederlandse cultuur een harde tijd door. Het cynisme van de Haagse kaasstolp met de absurde
bezuiniging op cultuur werpt de hele kunstsector 30 jaar terug in de tijd, toen kunst inderdaad nog een zaak was van een kleine politiek correcte
elite. De 200 miljoen euro bezuiniging op cultuur worden besteed aan de verhoging van de maximumsnelheid op de snelweg tot 13o kilometer per
uur. Dat is de politieke wisseltruuk van het huidige kabinet en haar gedoogpartner.Think about it!
Art provides you with a car and chauffeur, but it doesn't tell you where to go. Dat is het negatieve antwoord op de eerste vraag: heeft
de kunst je gebracht, waar wat je had gehoopt dat het je zou brengen. De kunstenaars die al langere tijd werken hadden gehoopt op een positiever
beeld. Niet de maximumsnelheid in het binnenland ten koste van de exportpositie van de Nederlandse kunst naar het buitenlaag. Dat is pure
kapitaalvernietiging. En in tegenspraak met de rest van de kabinetspolitiek.Volgens de minister president moet het tekort terug naar nul. Echter teveel
is niet genoeg. Door het ongedaan maken der investeringen, zal de schuld nog hoger oplopen. Die schuld zal gecompenseerd moeten worden, door
deze of de volgende regering. De opkomst van het rechtsextremisme in de laatste 30 jaar heeft een enorme haat gekweekt bij het gewone volk, dat
zichzelf als ondeelbaar heeft leren zien. Hun haat tegen de ondoordringbaarheid van de Haagse bestuurlijke kaasstulp heeft deze mensen een gedoog
partner opgeleverd, die korte metten maakt met de Griekse democratie. De schuldencrisis op de financiële beurzen is helemaal het gevolg van de
Griekse afbetalingen, die al sinds 1821 worden gedaan door Engeland, Frankrijk en later ook Duitsland. Investeren in Griekenland was een buffer
tegen het Ottomaanse rijk en is dat tot op de dag van vandaag nog steeds. Vandaar ook dat ik je een positief voorstel wil doen in de vorm een
fictief antwoord op vraag 2: wat hoop je dat de kunst je zal brengen? Bij die vraag denk ik vooral aan de kunstenaars Rem van der Bosch en
Bob Pingen, die beiden een beeld maakten uit mijn Turkse performance: orman kenarinda/aan de rand van het woud, een gedicht dat ik ook heb
geschilderd in typografische stijl. Beide beelden zijn foto's. Het zijn twee verschillende momentopnames van de aankomst van de reddingsloep
'Humpie' voor de opening van de mini golf expo 'Utopia' in de voormalligeTimmerfabriek, dat legendarische gebouw, waar ik een ongekende
sympathie voor voel. Ik mocht een spel spelen met de gedeputeerde van cultuur. Het ging over overspel.
Het ging over twee identieke figuren, die heel langzaam omhoog lopen.Think about that! Art doesn't provide you with a car and chauffeur, but it tells
you where to go. Deze definitie van kunst wil ik tegenover het huidige afbraakbeleid van de regering stellen. Een positief beeld. Het beeld van
Rem van der Bosch: de aankomst van de 'Humpie'. De Turkse vlag prominent aanwezig. Dit jaar, 2012 is het 400 jaar geleden, dat de diplomatieke
relaties met Turkije zijn begonnen. 1612 kwam er voor het eerst een normaal diplomatiek contact met het Ottomaanse rijk tot stand. Het is het
begin van de tulpenhandel, de koningin der bloemen, zowel voor islam als christendom uit die tijd.
30 jaar later kreeg je de tulpencrash, de allereerste bubble in de economische geschiedenis van Nederland. Dat is het begin van de gouden eeuw der
noordelijke Nederlanden. Die schilders kennen we allemaal. De lenteschilders in de tweede helftwan de 80jarige oorlog. En dan komt de Nederlandse
marine op. De eerste zeestukken. Daaronder vallen beide beelden. Het tweede beeld, dat ik wil tonen is gemaakt door de kunstenaar Bob Pingen,
die op dezelfde dag jarig is als ik ben. Hij portretteerde me in de pauze van de act in de Timmerfabriek. Ik had mijn spelletje gespeeld met stad en
provincie zeeland en voelde me thuis. Ik zat gebogen op de haven kade, tegenover de Timmerfabriek, die werd gerestaureerd. Ik had goed contact
met de burgemeester. Dat maakte voor mij de marine link uit.
Het sloot aan op eerder werk over zeehelden als Michiel de Ruyter, waarover ik in 2007-2008 een expositie in W3 mocht maken. Om daad
werkelijk quitte te spelen, qua duurzaamheid, is de marine superieur aan de binnenlandse wetgeving over transporten. Mijn werk gaat over
verplaatsingen in de ruimte. Ik ben slechts de performer in het werk van andere kunstenaars, die mij als model gebruiken. Niets beters kun je als
kunstenaar ondergaan. Je wordt als model gezien door zowel de oude als de jonge generatie. Words are parked like cars. Met dit
verhaal hoop ik een extra bijdrage te hebben kunnen leveren aan DE Leon RIEKWELL DecreetCATALOGUS 10.000 nog iets.
Leon Riekwell heeft me geleerd wat het is om je ergens thuis te voelen. Ellenrieder, Mitsy Groenendijk, Erwin Olaf, Tonnard, Leo Copers,
Loek Grootjans, Dave Meyer, Gregory Green, Tinkebell en vele anderen die niet worden genoemd, zoals Patricia Steur, Marliz
Marisca Voskamp.
Hie sunt leones!
Dal
Leo Copers,
liz Frencken,
Een belangrijk inspirator voor het programma in Vlissingen, die passie, vriendschap en zakelijkheid kon verbinden,
die kunstenaars stimuleerde in hun werk, de exposure en grenzen opzocht die de kunst zo nodig heeft.
Met dank aan Buro Beeldende Kunst Vlissingen.
TORCH.
