"En wij aten rijst met ome handen en dachten niet aan morgen"
f
t
In eerste instantie betekent Vlissingen een plek om rustig
te kunnen werken. Verder heb ik hier de kans gekregen
mij, vroeger als jonge kunstenaar, te ontwikkelen en heb
ik mee kunnen werken aan een beeldend kunst beleid,
straatfestivals en kunsteducatie.
En dan de aanwezigheid van de zee, die ruimte geeft in je hoofd.
En dan het porcelein, het prachtige transparante witte
porselein, met een licht stralende, glanzende huid.
Ik houd ervan, ik zou me er mee willen omringen. Als de
doorschijnende witte huid van roodharige vrouwen.
"Nu begin ik het te leren".
Los geweekt van de waan van de dag, weloverwogen, werken
aan beelden die mijn verwondering weergeven. Kijkend naar
de kosmos en de ontdekkingstochten daarin. Naar de micro-
en macrokosmos en hun verwantschappen. Het belang van
de mens, de mensen waar je om geeft en hun totale onbe
langrijkheid in het grote geheel van de kosmos. De grote ver
wondering daaromtrent.
I
J
