barbara voit FOTO: DECREET FOTO: IVO WENNEKES Mijn inspiratie voor mijn sieraden is breed te vatten - het kan een impressie, herinnering, ervaring, een stuk tekst, een woordzijn. Je kan mijn objecten als vormgegeven ervaringen beschouwen. Schets- of ontwerptekeningen heb ik niet. Ik vertrek vanuit een idee dat zich meestal tijdens het werkproces verzelfstandigt. Het vertrekpunt is daarbij ondergeschikt aan het werkproces, net zoals de functionaliteit van het sieraad. Of het een draagbaar sieraad wordt of meer een object is niet van belang. Het boeiende aan sieraden of sieraadobjecten of het moderne sieraad -hoe je het ook wil noemen- voor mij is, dat de drager ook een actieve rol daarbij inneemt. Een sieraad wordt over het algemeen op de huid gedragen. Daardoor gaat de drager een relatie met het object aan. Hij bepaalt hoe hij met het object wil omgaan - of hij daarmee een statement wil maken, het als statussymbool wil benaderen, als versiering, als draagbaar object, als object in een vitirine plaatst Uiteindelijk ontstaat er een wisselwerking van sieraad/drager maar ook sieraad/beschouwer. Een proces dat heel boeiend kan zijn: kijken wat dingen met elkaar doen, hoe ze op elkaar reageren. De stad Vlissingen heeft op mijn werk alleen indirect invloed. De wandeling langs het water, onderaan de boulevard, bij de visserhaven, de groene boulevard laten mij tot rust komen, wat voor mij noodzakelijk is om te kunnen werken. FOTO'S: IVO WENNEKES

Tijdschriftenbank Zeeland

Decreet | 2013 | | pagina 30