Mijn Vlissingen
Ik ben in 1971 geboren in Vlissingen, op de Hogeweg waar mijn
ouders een viswinkel hadden. De hele familie zat in de vis, maar
helaas ging de winkel van mijn ouders failliet toen ik 5 jaar was.
Mijn vader bleef echter in de vis werken en zelf heb ik ook wat
vakantiebaantjes gehad in de vis. En dus lag het voor de hand dat
ik ruim 30 jaar later, tijdens mijn academietijd, een beeldverhaal
maakte over mijn vader en zijn tijd in de vis.
De vismijn in Vlissingen was destijds mijn atelier, de schepen, de
bedrijvigheid, de mensen en vooral de verhalen over de roerige
jaren 80.
Wat is mijn band met Vlissingen nu? Ik woon er, ik werk er, maar
verder is mijn focus breder. Ik voel me niet echt een Vlissinger, ik
voel me wel echt een Zeelander! Ik geniet van de aanwezigheid van
het water in de buurt. Ik hoef de zee of de Schelde niet iedere dag
te zien, het in de buurt zijn is genoeg.
Mijn atelier is nu overal en nergens en als fotograaf kan dat goed.
Ik werk zelden of nooit in een studio en als dat nodig is, dan regel
ik wat op locatie. Mijn werkgebied is meer en meer de straat, de
kust, de mensen, dat wat gebeurt. Dat kan dus in Vlissingen zijn,
maar net zo goed in Antwerpen, Rotterdam of New York. Wat ik wel
merk is dat ik mij meer op mijn gemak voel in steden waar het
water een belangrijke rol speelt, is dat dan de erfenis die ik van
Vlissingen mee heb gekregen?
De onrust die je vaak in een grote stad hebt, vind ik plezierig, maar
altijd maar voor een korte tijd. Dat is dan ook de reden waarom ik
graag weer in Zeeland ben. Terug naar de rust, lopen op plekken
waar de zee je voetstappen weer uitwist.
