Ornithologie Kleurenets 100 X110 cm.
Verschillende opvattingen over kunst en tegenstellingen in de kunst:
jjynst als een plat vlak met kleinen en vormen of als suggestie van
eeQ ruimte of ruimtelijkheid, abstract tegenover figuratief, picturaal
tegenover lineair en de toepassing van zelfbedachte beelden
jn combinatie met bestaand beeldmateriaal, worden ondanks
de sterke contrasten verwerkt tot een eenheid.
In mijn grafisch werk combineer ik niet alleen verschillende beelden,
maar ook vaak diverse technieken. Zo bouw ik de kleurvlakken in
mijn etsen vaak op door middel van kartondruk, linoleumsnede
en/of houtsnede en kleurenets. Door de combinatie van verschillende
grafische technieken is het afdrukken tamelijk ingewikkeld,
meerdere drukgangen zijn noodzakelijk voor het uiteindelijke
resultaat. Voor het maken van zo'n ingewikkelde kleurenets ga ik
meestal uit van een grove lijnets in zwarte inkt. Voor deze lijnets
gebruik ik verschillende gereedschappen (etsnaald, burijn, staal-
borstel, schuurpapier e.d.) en daarnaast werk ik ook nog wel met
aquatint en suikeraquatint. Van de lijnets wordt een afdruk gemaakt
en deze eerste druk dient als een soort moederblad om later
de kartondruk, houtsnede en kleurenets steeds op dezelfde plaats
te kunnen leggen, zodat in het eindresultaat alle vormen en kleuren
sluitend zijn. De positie van de kleuren in de kleurenets bepaal
ik door de versgedrukte lijnets tegen de achterzijde van de schoon
gemaakte plaat van de lijnets te drukken. Ik gebruik dus beide zijden
van een plaat en dat is niet uit zuinigheid, maar om beide
drukgangen sluitend te krijgen. De eerste afdruk in zwarte inkt,
waar ik de plaatsen van de kartondruk en houtsnede heb gemarkeerd,
gebruik ik als matrijs op de pers. Een procédé dat ik zelf heb
ontwikkeld. Voor alle drukgangen moet het papier vochtig en dus
soepel zijn. De eerste drukgang is de kartondruk. Karton is vlak en
kan dus met normale druk op de pers. De tweede drukgang is de
houtsnede of linosnede, omdat dit hoogdruk is moet er minder druk
op de pers. Daarna komt de kleurenets, soms meerdere. En dan als
laatste de lijnets in zwart. De kern van deze technische uitweiding
is dat ik al mijn kennis en ervaringen die ik in de loop der jaren heb
opgedaan en heb ontwikkeld gebruik om datgene wat ik wil
verbeelden te kunnen verbeelden. Ondanks de ambachtelijkheid en
het ingewikkelde en uitgebreide procédé blijft de techniek slechts
een middel om te verbeelden.
Naast kleurenetsen werk ik momenteel ook aan een serie linoleum
sneden. Druktechnisch is hoogdruk minder ingewikkeld. Dit gaat
°P een heel eenvoudige manier, er komt geen drukpers aan te pas.
Het dunne Japanse rijstpapier wordt over de met inkt ingerolde
plaat gelegd, waarna ik met de bolle kant van een eetlepel over
het papier wrijf.
In elke linoleumsnede worden twee beelden met elkaar
gecombineerd, een grijsblauwe afbeelding onder een zwarte
^beelding. Alsof het beeld vervaagt naar grijs of scherper zou
^^en worden tot een diepzwart. Twee beelden door elkaar,
die wisselend om de aandacht van de kijker vragen. Twee ogen
schijnlijk duidelijke voorstellingen door elkaar, die toch niet zijn
wat ze lijken. Alle onderwerpen voor deze serie zijn ontleend aan de
Metamorphosen van de Romeinse schrijver Publius Ovidius Naso
(43 v. Chr. -17 n. Chr.).
In deze Metamorphosen staat de verandering van gedaanten centraal.
Alles verandert. Niets is wat het lijkt. Wie kijkt ontdekt - het beeld
verandert daardoor steeds van vorm en inhoud - het is nooit meer
hetzelfde als bij de eerste aanblik en het is bovendien voor elke kijker
anders. Verhalen uit de oudheid, gebaseerd op de luimen en lusten
van goden en mensen, nog steeds te vertalen naar deze tijd.
Vanwege het feit dat het hier gaat om het verbeelden van verhalen
heb ik gekozen voor een vormgeving die lijkt op die van een
illustratie of gravure, als een filmbeeld gevat in een zwart frame.
Mocht men het oorspronkelijke klassieke verhaal niet kennen dan
nodigt de combinatie van beelden de kijker uit tot het scheppen
van eigen, wellicht steeds veranderende betekenissen. Het formaat
en de kleuren van alle linoleumsneden zijn gelijk. Of ik nu vijf, tien
of meerdere exemplaren exposeer, zij vormen samen een soort
filmische verzameling.
Ik hoop ooit een keer alle drukken tegelijk te tonen. Er ligt een idee
om die tentoonstelling te combineren met een compositie voor koor
en klein orkest, waarbij zowel in de opstelling van de kunstwerken
als in de muziek de steeds doorgaande verandering van vormen en
voorstellingen tot uitdrukking komt.
Het moge duidelijk zijn dat de grafische technieken ook
heden ten dage nog talloze nieuwe mogelijkheden biedt.
Beauty sells de bunder 2013
