Ad Arma About Music, zou. j 70 x 70 cm
aanwezig in je galerie en vele dagen in de week open, óf je doet
het als Tom en concentreert je op beurzen en op potentiële
kopers, die na een beurs op afspraak jouw kant uit komen.
Mijn galerie heeft het exclusieve verkooprecht voor Zeeland van
ongeveer honderd kunstenaars, die ook elders exposeren in het
land. Bezoekers herkennen bij mij het werk dan ook vaak. Deze
kunstenaars heb ik met zorg uitgekozen met als criterium dat ik
zelf veel om het werk moet geven. Als ik zelf niet van het werk
hou, kan ik er niet achter staan, maar dat doe ik wel bij alles wat
bij mij te zien is. Ik heb ook redelijk wat geweldige kunstenaars
aan mijn galerie verbonden uit België, Duitsland en Frankrijk.
Als er iemand van de kunst in de galerie geniet, ben ik het wel.
Nog steeds word ik aangeraakt door wat de kunstenaars maken
en ik in mijn galerie mag exposeren. Dat gaat njet over. Dat wordt
alleen maar sterker.
Als galeriehoudster ben ik niet alleen met kunst bezig. Met mijn
galerie en activiteiten daar omheen probeer ik ook een bijdrage
te leveren aan de verbetering van de kwaliteit van de binnenstad
van Middelbrug. Ook daar steek ik mijn ziel en zaligheid in, want
ik hou erg van deze stad. Er vinden enorme veranderingen plaats.
Steden veranderen erg van karakter. Veel van de meer traditionele
winkels, waar vooral vrouwen hun koopjes deden, verdwijnen
steeds meer uit de binnenstad. Veel binnensteden kampen met
structurele leegstaild. Je moet als winkelier tegenwoordig echt
iets extra's bieden wil je het hoofd boven water houden. Er zal
veel meer ingespeeld moeten worden op beleving van de mensen.
Dan zal het mogelijk blijven publiek naar het stadscentrum te
blijven trekken. Naar mijn mening kan kunst in een nieuwe
aanpak een belangrijke rol spelen. Nu de huurprijs van winkels
in de binnenstad aan het dalen is, is er ineens de mogelijkheid
om op meer vierkante meters leuke dingen te gaan doen.
Alleen op die manier, daar ben ik van overtuigd, kunnen de
binnensteden aantrekkelijk blijven en concurreren met het
grootwinkelbedrijf dat steeds meer de periferie opzoekt.
Alleen aantrekkelijke binnensteden hebben nog toekomst.
Ad Arma Familie Op Reis, 2013 140x70 cm
Juist aan dat aspect probeer ik zowel binnen als buiten mijn
galerie mijn steentje bij te dragen. Zo zijn we met een paar
mensen naar het voorbeeld van Dordrecht elke eerste zondag
van de maand met de Kunst- en Cultuurroute in Middelburg
gestart en kijk eens wat een evenement dat maandelijks is
geworden! En nog wel op zondag, in Middelburg de saaiste dag
van de week. Door de Kunst- en Cultuurroute krijgen beroeps
kunstenaars in hun atelier of startende galeries meteen flinV
wat bezoekers binnen.
Op dezelfde manier steek ik nu veel tijd in Middelburg
Rozenstad. Middelburg heeft al één van de aantrekkelijkste
binnensteden van Nederland. Het idee is de binnenstad en de
wijken daarom heen nog aantrekkelijker en welvarender te maken
voor iedereen en door iedereen. De inwoners, ondernemers en
instellingen zijn daarvoor zelf aan zet. Ook de kunstwereld kan
hierin zijn steentje bijdragen.
Bewust probeer ik mijn galerie laagdrempelig te maken. Laten
we eerlijk zijn, voor veel mensen is het best een behoorlijke stap
om een galerie binnen te lopen. De kunst die er hangt is vaak
moeilijk en je denkt datje geacht wordt wat te kopen.
Die sfeer hangt er bij mij helemaal niet en mensen voelen dat aan:
ze lopen hier heel makkelijk naar binnen. Tijdens de Kunst- en
Cultuurroute kun je hier over de hoofden lopen. Daarnaast doe
ik altijd graag mee aan wat "branche vreemde" activiteiten;
zoals komende zondag bijvoorbeeld, als hier een filosofiecafé
wordt gehouden. Ik richt mijn galerie daar dan speciaal op in,
natuurlijk in overleg met de kunstenaar. Na afloop hangen we
het werk weer op een andere manier op of zetten we het weer
anders neer. Het leuke is dat op deze manier potentiële kopers
en mensen die ervan genieten om alleen maar te komen kijken
gewoon door elkaar lopen. Het is hier wat dat betreft één en éen.
Ja, natuurlijk zie je doordeweeks wat meer potentiële kopers en in
het weekend juist de kijkers. Allemaal hartstikke welkom. Tijdens
de Kunst- en Cultuurroute verkoop ik meestal niet zo veel, maar
dan speelt mijn galerie een belangrijke rol als ontmoetingspunt.
Je hoort zo vaak van mensen die vereenzamen. Als ik hier mensen
elkaar zie begroeten, voel ik me helemaal goed; die functie heeft
mijn galerie dus ook. Daarbij doe ik echter geen concessies aan
wat ik de kwaliteit van het werk beschouw. Bij wat ik de mensen
wil laten zien, kies ik zeker niet alleen voor makkelijk
toegankelijk werk. Mijn doel is om de toeschouwer te verrassen
en soms in het kijken en waarnemen zijn grenzen te doen
verleggen. In feite neem ik ze mee op reis door een afwisselend
en spannend landschap.
iVflt zijn je criteria zijn bij het benaderen van een kunstenaar/
I Dat klinkt misschien raar als antwoord, maar ik ben een
I seizoens-mens; onbewust kies ik voor kunstenaars met werk
I dat mij in een bepaald jaargetijde een goed gevoel geeft. Ik wil
kunst in mijn galerie die past bij de tijd van het jaar. In het najaar
bijvoorbeeld meer aardser. In december meer warmte. Nu, hartje
zomer, had ik de wolkenpartijen van Sebastiaan Spit bangen.
Ik kies voor kunst waar ik zelfbij weg smelt, en dat is soms best
kunst waarvoor maar een klein publiek is. En kunst mag van mij
best humor hebben. Ik combineer graag toegankelijk en minder
toegankelijk werk. Er wordt wel eens gezegd dat ik vooral
figuratief werk breng, maar ik heb altijd veel abstract werk in
huis, omdat ik daar ook veel van hou. Verder moet de kunst in
mijn galerie passen, zowel letterlijk als figuurlijk, het is een
intuïtief proces.
Wat is je relatie tot de kunstenaars die je exposeert
I Ik vind zelf niets mooier dan kunstenaars vertegenwoordigen die
niets met pubhek hebben, die bijvoorbeeld niet naar de opening
komen. Er zijn kunstenaars die zichzelf beter kunnen verkopen
dan ikIk ben ook eigenwijs. Wat het werk met mij zelf doet, telt,
niet of het goed loopt. Als er soms tijdens een expositie niets
gebeurt, laat ik een expositie langer doorlopen. Zeker als het een
eerste expositie bij mij is. Door het werk dat goed verkoopt, kan
ik ook minder goed verkopende kunstenaars binnen halpn.
Ik probeer een mix na te streven. Tussen de kunstenaar en de
galerist moet een vertrouwensrelatie ontstaan. Ook als een werk
niet verkoopt, blijft men elkaar trouw. De bezoekers van mijn
galerie zijn bij mij even belangrijk als de kunstenaar. En mensen
van wie ik zie dat ze intens genieten van het werk dat ik laat zien,
zijn niet minder belangrijk dan vaste kopers. Ik hou me vooral
bezig met het kijken naar kunst. Elk kunstwerk is als het ware
een cursus in kijken. Het duurt altijd wat langer totdatje als
toeschouwer tot het wezen van het kunstwerk doordringt.
N haalt een werk naar beneden van Bert van Steen, dat zij een tijd geleden
Afgekocht heeft.
Zo op het eerste gezicht zag ik een jonge vrouw, pas later ging
I ik zien dat die vrouw al veel heeft meegemaakt en helemaal niet
I zo onbevangen is als ze zo op het eerste gezicht oogt.
Ad Beenhakker, filosoof-wetenschapper die hier sprak bij de
opening van de expositie van zijn zus, zei dat een gedicht of
een kunstwerk niets betekent, totdat iemand er een persoonlijke
betekenis aan hecht. Het woord is niet aan de kunstcriticus of
degene die het gemaakt heeft, maar aan diegene die ernaar kijkt
en beleeft. De emotie zoals die ontstaat tussen het kunstwerk en
de toeschouwer spreekt mij aan. Als ik met mensen langs de
kunstwerken loop, ben ik geen grammofoonplaat die telkens
hetzelfde verhaal afdraait. Ik leg niet telkens uit wat de
kunstenaar bedoeld heeft te zeggen. De persoonlijke emotie
die een bezoeker ervaart is mij veel meer waard. Het woord is
aan de toeschouwer, niet aan mij. Een goede expositie heeft niets
met verkoop te maken. Als bezoekers tevreden zijn, heb ik een
goede expositie gehad.
Als je zo op de toeschouwer gericht bent, hoe ga je dan met hem of haar om?
Ik ben niet vooral met verkoop bezig. Het gaat om het genieten
van de kunst. Als mensen verliefd worden op een werk en het ook
willen aanschaffen, gaat dat werk mee op zicht. Soms ga ik zelf
mee om te kijken of een werk in zijn omgeving tot zijn recht
komt. Zo krijgen de mensen tijd het werk in huis te beleven en
kunnen ze beslissen. Pas als we na een week niets gehoord
hebben, sturen we een certificaat en kan daarna het geld voor
het kunstwerk worden overgemaakt.
Je brengt vooral werk van niet Zeeuwse kunstenaars.
Wat is je relatie met Zeeuwse kunstenaars?
Ik heb zeker wel een paar Zeeuwse kunstenaars, maar die moeten
zich wel kunnen verbinden aan mijn galerie, want de uniciteit
in Zeeland van de kunst in mijn galerie vind ik erg belangrijk.
Daarnaast moet er in Zeeland een podium zijn voor
gerenommeerde kunstenaars van buiten Zeeland. Die rol vervult
mijn galerie. Ik vind het jammer dat de "Glazen Kast" weg is,
die bood specifiek Zeeuwse kunstenaars een podium.
Het CBK Zeeland is er ook en zou nog meer een podiumfunctie
kunnen vervullen. En dan is er de Zeeuwse kunstkring; die krijgt
de laatste tijd weer meer aanzien.
Soms geef ik Zeeuwse kunstenaars een eenmalige expositie in
mijn galerie. Ook geef ik inmiddels 10 jaar aandacht aan Zeeuwse
kunstenaars in mijn kunstrubriek "Kunstspot" in het blad Vivace,
dat in een oplage van 58.000 verschijnt en zo door heel Zeeland
de doelgroep bereikt. Daarnaast doe ik ook veel met Zeeuwse
kunstenaars buiten de galerie om. De Kunstroute geeft Zeeuwse
kunstenaars de gelegenheid om zich te presenteren. Ik vind dat
kunstenaarscollectieven in de provincie zelf ook een rol zouden
kunnen spelen. Eerder waren Kunstenaarscollectieven meer
zichtbaar dan nu.
Tot slot heef: Lia voor Zeeuwse kunstenaars toch nog een concreet
aanbod in haar galerie.
Ik hou van abstract werk. Ik loop met het idee rond om een
bepaald jaar de expositieruimte aan de Vismarkt met de grote
glaspui vrij te houden voor het jaar van de Zeeuwse abstractie.
Dus iedere maand een solo-expositie onder mijn regie van een
andere Zeeuwse kunstenaar.
