Redactioneel
Decreet-tijdschrift is in 2009 ontstaan vanuit een
gemis. We misten aandacht voor al het goede, ware
en het schone dat om ons heen ontstaat en wordt
gemaakt. Waar met volle overgave aan wordt
gewerkt door kunstenaars die leven van bijna niets,
en die ondanks alles toch door gaan met het maken
van dingen waaraan op het eerste oog helemaal geen
behoefte bestaat. Soms wordt het werk tentoon
gesteld, als je geluk hebt verkocht, maar daarna
blijft er meestal niets achter. Decreet wilde daarom
mooie kunstenaarsinitiatieven, tentoonstellingen
en werken vastleggen, documenteren voor de
toekomst, en daarmee ook uitdragen naar buiten,
buiten de provincie. Daarom lag decreet ook in
boekhandel Atheneum op 't Spui in Amsterdam.
Elke decreet is wat ons betreft dus een naslagwerk,
een blijvende tentoonstelling op papier. Met het
verschijnen van decreet 15 komt er een einde aan
deze toch wel indrukwekkende reeks van publicaties
waarmee we een, vaak onderbelicht gebleven, beeld
hebben gegeven van de beeldende kunstproductie in
Zeeland.
Daarnaast constateerden wij dat er te weinig
substantiële aandacht was voor de kracht van
de beeldende kunst voor Zeeland. Anno 2017 zien
we dat er sindsdien niet veel is veranderd of eigenlijk
dat de situatie voor de beeldende kunst in Zeeland
verslechterd is. Een aantal broedplaatsen staat op
omvallen, vele tentoonstellingsruimten zijn
verdwenen en sommige initiatieven zijn al gestopt
en/of wegbezuinigd. Het beeldende kunstenaar
bestand vergrijst en jonge kunstenaars vestigen zich
v
amper in Zeeland. De subsidie aan de Stichting
Beeldende Kunst Middelburg is onzeker. De Zeeuwse
gemeentenblinken niet uit in het formuleren van
een actief en voorwaardenscheppend beeldende
kunstbeleid en de focus ligt nog steeds niet op het
faciliteren van een goed klimaat voor de hier in
Zeeland wonende en werkende kunstenaars.
Onlangs deed het landelijke Mondriaanfonds met
een zorgvuldig georganiseerde en geënsceneerde
roadshow Zeeland aan en tegen al het goede nieuws
dat ze brachten was het moeilijk opboksen.
Het honoreren van een aantal subsidieaanvragen
voor manifestaties en tentoonstellingsprogramma's
en/of het toekennen van beurzen aan een handjevol
kunstenaars betekent wat ons betreft niet dat er
reden is tot tevredenheid. Jammer dus dat er geen
ruimte was voor een meer kritische beschouwing
van de nijpende situatie in Zeeland. Het zou toch
goed zijn als het Mondriaanfonds als professionele
organisatie mee zou denken en werken aan de
verbetering van het beeldende kunstklimaat in
Zeeland.
Maar goed, het is onzinnig om alleen maar naar
de gevestigde en gesubsidieerde instellingen en
organisaties te wijzen want de kunstenaars hebben
zelf ook een verantwoordelijkheid en rol. Ervan
uitgaande dat voor alle betrokken partijen de
aanwezigheid van een boeiend en bloeiend
beeldende kunstklimaat van belang is, kunnen we
wel wat meer solidariteit, samenwerking en samen
op trekken gebruiken. Daarnaast moeten elkaar
durven bevragen op de sterke en zwakkere
competenties.
Organisaties zoals de Stichting Beeldende Kunst
Middelburg/Vleeshal en CBK Zeeland zijn in
principe in zowel financiële als personele zin goed
uitgerust voor hun taken en kunnen vanuit hun
expertise en middelen belangrijke bijdragen leveren
aan het kunstklimaat. Eerst en vooral kunnen ze dat
doen door interesse te tonen, aandacht, daarnaast
door inkomens bevorderende activiteiten te
ontplooien. Pas dan wordt het ook voor jonge
kunstenaars interessant in Zeeland te komen wonen
en werken. We constateren namelijk dat een ander
probleem voor de creatieve sector in Zeeland is dat
er voor creatieve opdrachten vaak buiten de
provincie wordt geworven, alsof wat van verre komt
automatisch beter zou zijn. Wij hebben geprobeerd
met decreet j aist aan te tonen dat er in Zeeland heel
veel goede kunstenaars wonen en werken, goede
vormgevers architecten ook. Er is een enorme
potentie en kwaliteit aanwezig waaruit kan worden
geput. Benut die kwaliteit en laat niet alle betaalde
opdrachten wegvloeien naar de creatieve sector
buiten Zeeland. Dat zal de kwaliteit alleen maar
verbeteren en daarmee de aantrekkingskracht van
Zeeland als vestigingsplaats. Daarom nog 1 keer
de oproep: BENUT HET LOKALE POTENTIEEL.
Maar in deze discussie spelen de samenstellers van
decreet waarschijnlijk geen rol meer. Na vijftien
edities is de pijp leeg en zijn er ook geen signalen
dat anderen onze taak over willen nemen of ons
substantieel en structureel willen ondersteunen.
Na decreet 15 is decreet-tijdschrift dan ook verleden
tijd en kan het worden bijgezet in de fraaie reeks
van Mooie Moeite, het Uitmagazine en het Zeeuws
Tijdschrift, allen initiatieven die het ook niet
volgehouden hebben.
Toch moet decreet 15 niet worden gezien als een
testament of een overlijdensverklaring. In dit fraaie
nummer pakken we nog een keer uit met aandacht
voor Dada in Zeeland, besteden we aandacht aan
een aantal zomermanifestaties zoals Facade 2017 en
het Kunstenfestival Aardenburg, gaan we op bezoek
bij enkele kunstenaars die het Zeeuwse land
inmiddels hebben verlaten en besteden we
ruimschoots aandacht aan de door decreet zelf
georganiseerde beeldende kunstmanifestatie
'Kijk daar beweegt iets {achter de gerania}' in
Middelburg. Met deze manifestatie hebben wij
een aantal in Middelburg wonende en werkende
kunstenaars voor het voetlicht gebracht, zichtbaar
gemaakt en in deze decreet documenteren we ook
dat weer voor de toekomst.
Tevens is er aandacht voor de waardevolle opbrengst
van de in totaal 4 lezingen, waarbij we laten zien dat
het misschien ook anders kan en dat beeldende
kunst ook bij kan dragen aan bredere doeleinden.
Met deze decreet lichten wij nog een keer de tegel
die Middelburg heet en laten we zien welke kracht
de beeldende kunst heeft en/of kan hebben voor
deze stad. In zoverre is het misschien dan toch
een testament of beter een handig startpunt voor
de nieuwe gemeenteraad van Middelburg om
de juiste besluiten te nemen om de toekomst van
de beeldende kunst in Middelburg veilig te stellen.
Wij wensen allen daarbij veel wijsheid toe.
Graag bedanken wij tot slot de Stichting Beeldende
Kunst Middelburg/Vleeshal, de Frits Lensvelt
Stichting en VRIENDSCHAP voor hun
ondersteuning bij de totstandkoming van decreet 15.
Daarnaast willen we op deze plaats alle andere
instellingen, kunstenaarsinitiatieven, kunstenaars,
lokale ondernemers en eigenlijk gewoon alle mensen
bedanken die zich in de afgelopen jaren tut liefde
hebben ingezet en op wat voor wijze dan ook hebben
bijgedragen aan decreet-tijdschrift. Zonder jullie
inzet waren er nooit 15 edities verschenen.
Decreet is eigenlijk een voorbeeld van dat het kan,
het is blijkbaar mogelijk om in Zeeland samen met
alle betrokkenenen iets moois te maken. Het is
mogelijk het persoonlijke belang te overstijgen
uit liefde voor de gemene deler: de schoonheid
van de Kunst.
namens de redactie,
Jack van Aspert Ramon de Nennie
