Mijmeringen van een winkeldochter
over zwerven en dada
IJ30 jaar geleden leverde Marcel
Duchamp een gefêinteld urinoir
met als titel 'Fqunfain' en
gpsigneërcj met R. Mutt in bij"
ae eërstë jaarlijkse show van
l de Society of Independent
Artists. Het werd geweigerd.
De reputatie van Duphamp
steegjiiermee tot mytische
hoogte enenals dat van het
urinoir. Het orjgineel verdween,
maar in de jaren zestig maakte
Duchamp wel 17 kopieën.
R.Mutt wordt geassocieerd v
met.armoede (Duits, Armut).
Deze moderne 2017 variant in
goud is gesigneerd met H. Mutt
en gevuld met een geranium.
De betekenis iaat zich raden.
Das Arbeiterbild, Schwitters
1.
Dada kunstenaars zijn vluchtelingen. Ze vluchtten voor het oorlogsgeweld van de eerste
wereldoorlog. Tzara, Ball, Janco en Arp reisden af naar Zürich (Zwitserland); Duchamp,
Cravan en Picabia namen de boot naar New York. Citaat van Tristan Tzara:
The beginnings of Dada, were not the beginnings of art, but of disgust.
Maar hoe zat het met de Duitse
afdeling van Dada. Grosz, Ernst
en Citroen. Vochten die mee in de
loopgraven? Of zaten ze bij hun
moeder in de kelder in Berlijn of
Keulen en knutselden - tijdens het
eten van een koude aardappel - oude
kranten, latjes en andere gevonden
voorwerpen tot collages, zoals
Schwitters in Hannover. Ook in
oorlogstijd moet een kunstenaar
werken en eten. Of is het eerst eten
en dan werken? vraagt winkeldochter
zich af.
2.
Mijn persoonlijke confrontatie met Dada was niet grootstedelijk maar vond plaats op een
verzekeringskantoor in een provinciestadje. Daar was ik terecht gekomen, omdat ik het
op de middelbare school had verpest. Ik was een rebel. Geen back-packing reis voor mij
om me te bezinnen. Mijn ouders hadden andere plannen. Ik ging mijn geld verdienen als
secretaresse. Het was dan ook een geluk bij een ongeluk, dat ik Fried ontmoette. Ondanks
of dankzij zijn hoge IQwas hij van school weggelopen om nooit meer terug te gaan. Wie
zou er niet weglopen van een paterinternaat in Weert? Hoezo rebel without a cause?
