Schielands Hoge Zeedijk
C. De werken ten noorden van Hoek van
Holland
Na de stormramp van 1953 besloot de Neder
landse regering op advies van de Delta
commissie onder meer tot de bouw van een
beweegbare stormvloedkering in de Hol
landse IJssel. Voor Schielands Hoge Zeedijk,
vanouds de hoogwaterkering aan de rechter
oever van de Hollandse IJssel en de Nieuwe
Maas, tussen Gouda en Schiedam, had dit
besluit vérstrekkende gevolgen: de hoogwater
kering werd erdoor verdeeld in twee water
keringen van een volstrekt ongelijkwaardig
karakter. Het bovenstrooms van de storm
vloedkering gelegen gedeelte zou in het
vervolg een secundaire dijk zijn, terwijl het
gedeelte benedenstrooms van de kering als
primaire hoogwaterkering zou moeten worden
aangepast aan de normen waartoe de Delta
commissie had geadviseerd. Tot goed begrip
van hetgeen in dit artikel, waarin de ver
betering van zowel het boven- als het be
nedenstroomse deel wordt besproken, nog
over de dijk zal worden gezegd, is het nodig
te weten dat Schielands Hoge Zeedijk over
vrijwel de gehele lengte met de onderkant
ligt op ongeveer 12 meter beneden N.A.P.,
dat is 2 meter boven de harde zandlaag, die
op N.A.P. - 14 meter wordt aangetroffen. Het
dijklichaam drijft dus min of meer in het
veenpakket waarop men eeuwen geleden be
gonnen is het aan te leggen.
Na de aantasting die de dijk bovenstrooms van
de stormvloedkering had ondergaan bij de
stormvloed van 1953 moesten er onmiddellijk
herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd.
Dit op zichzelf was echter onvoldoende. De
oude dijk bezat een zeer steil binnentalud,
met hellingen van 1 op 2, waardoor de stabili
teit in gevaar werd gebracht. Ook liep over
grote lengten langs de teen van het binnen
talud, en te dicht ernaast, een dijksloot; geen
wonder dat zich op vele plaatsen verzak
kingen aftekenden.
Hoewel het bovenstroomse gedeelte een
secundaire dijk was geworden, bleef de Delta
commissie hem aanduiden als 'zeer belang
rijk'; dit wel met het oog op de dichte bevol
king en het enorme economische potentieel
dat door de dijk moest worden beschermd.
Zou zich bovendien ooit nog eens het geval
voordoen dat de bandijk van de Krimpener-
waard bezweek, dan zou de aanval van het
water, in de rug van de stormvloedkering,
toch nog door Schielands Hoge Zeedijk moe
ten worden weerstaan. Op grond van deze
overwegingen is besloten dit dijkgedeelte
overal tot het peil van N.A.P. 4 m te ver
hogen.
Om de stabiliteit van het binnentalud te ver-
Verloop van het dijktracé be
neden de stormvloedkering
46