Schielands Hoge Zeedijk C. De werken ten noorden van Hoek van Holland Na de stormramp van 1953 besloot de Neder landse regering op advies van de Delta commissie onder meer tot de bouw van een beweegbare stormvloedkering in de Hol landse IJssel. Voor Schielands Hoge Zeedijk, vanouds de hoogwaterkering aan de rechter oever van de Hollandse IJssel en de Nieuwe Maas, tussen Gouda en Schiedam, had dit besluit vérstrekkende gevolgen: de hoogwater kering werd erdoor verdeeld in twee water keringen van een volstrekt ongelijkwaardig karakter. Het bovenstrooms van de storm vloedkering gelegen gedeelte zou in het vervolg een secundaire dijk zijn, terwijl het gedeelte benedenstrooms van de kering als primaire hoogwaterkering zou moeten worden aangepast aan de normen waartoe de Delta commissie had geadviseerd. Tot goed begrip van hetgeen in dit artikel, waarin de ver betering van zowel het boven- als het be nedenstroomse deel wordt besproken, nog over de dijk zal worden gezegd, is het nodig te weten dat Schielands Hoge Zeedijk over vrijwel de gehele lengte met de onderkant ligt op ongeveer 12 meter beneden N.A.P., dat is 2 meter boven de harde zandlaag, die op N.A.P. - 14 meter wordt aangetroffen. Het dijklichaam drijft dus min of meer in het veenpakket waarop men eeuwen geleden be gonnen is het aan te leggen. Na de aantasting die de dijk bovenstrooms van de stormvloedkering had ondergaan bij de stormvloed van 1953 moesten er onmiddellijk herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd. Dit op zichzelf was echter onvoldoende. De oude dijk bezat een zeer steil binnentalud, met hellingen van 1 op 2, waardoor de stabili teit in gevaar werd gebracht. Ook liep over grote lengten langs de teen van het binnen talud, en te dicht ernaast, een dijksloot; geen wonder dat zich op vele plaatsen verzak kingen aftekenden. Hoewel het bovenstroomse gedeelte een secundaire dijk was geworden, bleef de Delta commissie hem aanduiden als 'zeer belang rijk'; dit wel met het oog op de dichte bevol king en het enorme economische potentieel dat door de dijk moest worden beschermd. Zou zich bovendien ooit nog eens het geval voordoen dat de bandijk van de Krimpener- waard bezweek, dan zou de aanval van het water, in de rug van de stormvloedkering, toch nog door Schielands Hoge Zeedijk moe ten worden weerstaan. Op grond van deze overwegingen is besloten dit dijkgedeelte overal tot het peil van N.A.P. 4 m te ver hogen. Om de stabiliteit van het binnentalud te ver- Verloop van het dijktracé be neden de stormvloedkering 46

Tijdschriftenbank Zeeland

Driemaandelijks bericht Deltawerken | 1970 | | pagina 48