In het voorjaar van 1972 is gebleken dat de
strobanen onder extreem ongunstige omstan
digheden onvoldoende bescherming bieden.
Juist na de inzaai volgde toen een periode met
harde oostenwind. Daarbij werden de stro-
banen overstoven en kwam veel zand en zaad
pas tot rust achter een nabijgelegen hoog
waterkering. Er trad enige schade op aan
dijktalud en openbare weg, en bovendien
moest 12 ha opnieuw worden ingezaaid en van
strobanen voorzien. Ook het inschijven werd
in vierkantsverband uitgevoerd.
Stuifschermen
Door de geleidelijke demping van het getij
begon het stuiven van de grofzandige gronden
pas enkele weken na de voltooide sluiting.
Prachtige mini-sikkelduintjes van ongeveer
1. Sikkelduintje van droog stuif
zand op de vochtige Veermans
plaat; juni 1971
2. Plaatselijke uitstuiving van met
graan-grasmengsel ingezaaid
terrein; Punt van Goeree, maart
1972
3. Plaatsing van een derde stuif-
scherm boven op een zandrug;
mei 1972
2
15 cm hoog waren het eerste resultaat;
helaas verdwenen ze bij draaiing van de wind
even snel als ze gekomen waren. Aangezien
de bodem nog onvoldoende ontzilt was, kon
er nog geen beschermende vegetatie worden
ingezaaid. Om te voorkomen dat inmiddels
veel zand verloren zou gaan, is men meteen
overgegaan tot het plaatsen van stuifscher
men. Het zand wordt daarmee weliswaar niet
ter plaatse vastgelegd, maar wel wordt ermee
voorkomen dat het 'de perken te buiten gaat'.
De schermen zijn voornamelijk geplaatst
rondom de platen, op de stuifgevoelige grens.
Ze hebben zowel de overstuiving van be
staande begroeiing als het verlies van zand
in redelijke mate beperkt; in een later stadium
beschermden ze het ingezaaide stuifgraan
tegen uitwaaiing.
In de luwte achter de schermen vormde het
3
13
