ft
gedaan in Bericht 71 (februari 1975).
Op het eiland Goeree ligt een erosiegebied
in de omgeving van de vuurtoren aan de Kop
van Goeree. De snelheid van achteruitgang
van de kust bedraagt hier sinds het eind van
de vorige eeuw gemiddeld ongeveer 7 meter
per jaar. Enkele jaren voor de afsluiting van
het Haringvliet werd een grotere achteruit
gang geconstateerd, gemiddeld ongeveer
20 meter per jaar. De oorzaak daarvan is nog
niet geheel duidelijk. De totale hoeveelheid
zand die als gevolg van deze kusterosie ver
plaatst wordt, moet geraamd worden op
200 000 a 400 000 m3 per jaar. Het grootste
deel van de kust van Goeree, vanaf de
Haringvlietsluizen tot aan de vuurtoren en het
gebied van de Springertduinen nabij de
Brouwersdam, is echter in evenwicht of
vertoont een geringe aangroei.
In bericht 65 (augustus 1973) zijn meer gede
tailleerde mededelingen gedaan over de
bewegingen van de kust van Goeree sinds het
eind van de 17e eeuw, en over de recente
zandsuppleties die daar zijn uitgevoerd om
de veiligheid van de kust te verzekeren.
In Bericht 67 (februari 1974) volgden nadere
mededelingen over de versterking van de
zeereep ter plaatse, die gecombineerd werd
met een nieuwe zandsuppletie. In dat Bericht
werd vermeld dat van deze zandsuppletie, die
uitgevoerd werd in de periode van oktober
1973 tot april 1974, verwacht werd dat ze
voldoende zou zijn om de kusterosie tot
minstens medio 1975 op te vangen. Het is
gebleken dat aan deze verwachtingen inder
daad is voldaan; thans wordt nagegaan wan
neer een nieuwe suppletie noodzakelijk zal
zijn. Verschillende plannen, voor wat betreft
de omvang van de suppletie, worden
onderling vergeleken.
Van het eiland Schouwen is de noordkust
evenals op Goeree ongeveer in evenwicht,
hier en daar vertoont hij enige aanzanding.
Aan de westkant van het eiland bevindt zich
echter een erosiegebied. De maximale
achteruitgang bedraagt daar ongeveer 5
meter per jaar. In de richting van de noorde
lijke damaanzet voor de Oosterscheldewerken
neemt hij geleidelijk af. Omdat de erosie op
Schouwen plaatsgrijpt in een zeer breed
duingebied is het tot nu toe niet noodzakelijf
geweest om speciale voorzieningen te treffer
ten behoeve van de hoogwaterkering. Wel zijn
de laatste jaren op het strand paalschermen
aangebracht om de zandbewegingen enigs
zins te beperken.
Het eiland Walcheren neemt in de erosie-
problematiek een speciale plaats in. De kust
achteruitgang is hier betrekkelijk gering:
één tot hooguit enkele meters per jaar.
Omdat de duingebieden op dit eiland echter
veel minder omvangrijk zijn dan bijvoorbeeld
op Schouwen en Goeree, was het al geruime
tijd geleden noodzakelijk om verdedigings
maatregelen te treffen. De Westkappelse
zeewering kan in dit verband beschouwd
worden als een klassiek waterbouwkundig
bolwerk tegen de zee, waarbij met steen
achtige materialen een verdediging tot op
enige diepte onder water is aangebracht, met
boven water een bescherming waarbij asfalt
is toegepast.
Uit dit globale overzicht van de kusterosie in
het Deltagebied kunnen we afleiden dat de
kustprocessen zich over een zo lange reeks
van jaren afspelen en zo geleidelijk verlopen
dat er in het algemeen ruimschoots tijd is om
voorzieningen te treffen wanneer dat nodig
336
