zijn een viertal methoden bekend. Allereerst
noemen we de methode van toelaatbare
spanningen. Deze methode werd tot voor twee
decennia algemeen toegepast. Thans wordt
ze echter geleidelijk verlaten, omdat het
inzicht veld wint dat het voor de veiligheid
van een constructie veel belangrijker is de
marge tot de bezwijktoestand te beschouwen.
Deze marge wordt gewoonlijk overbrugd met
een veiligheidscoëfficiënt. Dan is er de
zogenaamde quasi-probabilistische methode.
Hierbij worden voor de materiaaleigenschap
pen en de belastingen ongunstige karakteris
tieke waarden ingevoerd, die een geringe
kans hebben om te worden onder- en over
schreden. Voor de veiligheidscoëfficiënt
wordt een bepaalde voorgeschreven waarde
gebruikt. Momenteel is dit de gangbare
veiligheidsbeschouwing voor praktisch alle
waterkerende constructies.
De vraag naar een beschouwing van de kans
op functieverlies van de Oosterscheldekering
komt daarom neer op een beroep op meer
geavanceerde beschouwingen die de veilig
heid van een constructie en de eventueel
daaruit voortvloeiende conclusies voor de
constructie van de kering nog beter
beschrijven.
Uit de studie is gebleken dat betere be
schouwingen in principe mogelijk zijn maar
dat hun bruikbaarheid beperkt wordt door
onvoldoende informatie omtrent bepaalde in
rekening te brengen parameters, zoals
acceptabele bezwijkkans, statistische verdeling
van de sterkte, en aantal kritieke componenten
van de constructie en de samenhang daar
tussen. Daarom doet men in de wereld van
de waterbouw, ondermeer in de offshore
techniek, pogingen om te werken volgens een
derde methode, die men de semi-probalis-
tische noemt. In principe verschilt deze
methode niet van de quasi-probabilistische,
maar in de praktische uitwerking wel. Deze
methode stelt namelijk een acceptabele
bezwijkkans primair en bepaalt dan wat de
vereiste veiligheidscoëfficiënt moet zijn.
Voor de verdeling van de belasting en van
de sterkte worden aannamen gedaan. Van
een echt probabilistische methode zou men
tenslotte kunnen spreken wanneer ook de
verdeling van de belasting en van de sterkte
goed bekend zouden zijn en statistisch zouden
worden verwerkt.
Hoewel de probabilistische beschouwing geen
operationele berekeningsmethode is, kan ze
als ontwerpfilosofie tezamen met de semi-
probabilistische aannamen een zinvol hulp
middel zijn om de belastingen op de kering
en in de componenten zodanig te vertalen,
dat de gebruikelijke berekeningsmethoden
erop toepasbaar worden. Ook geeft een
kwalitatieve probabilistische beoordeling
enig globaal inzicht in de harmonie van het
ontwerp wat betreft de gewenste verhouding
in de sterkte van de componenten. Men
verkrijgt dus meer een aanwijzing in de goede
richting bij het construeren dan dat er sprake
is van harde kwantificering van verschillende
invloeden.
De thans gangbare werkwijze, die gebruik
maakt van veiligheidscoëfficiënten en die
eerder de quasi-probabilistische methode is
genoemd, is er voor een groot deel op
gebaseerd dat een zekere praktijkervaring in
de veiligheidscoëfficiënten ligt opgeslagen.
Deze methode garandeert dus ook een
zekere veiligheid, alhoewel de veiligheids
coëfficiënt dienaangaande geen directe in
formatie verschaft. De veiligheid, of de faal
kans die als het complement daarvan kan
worden opgevat, wordt niet expliciet weer
gegeven. Met de semi-probabilistische of
probabilistische methode worden de faal
kansen wel, althans meer expliciet gemaakt.
Men zal met behulp van deze methode trach
ten een ontwerp te maken waarvan de faal
kans kleiner is dan de voor die constructie
aanvaardbaar geachte.
De conclusie van de uitgevoerde studie is
geweest dat een geavanceerde probabilis
tische beschouwing van de kering een hulp
middel kan zijn om tot een harmonisch
ontwerp te komen. Hoe meer kennis er
beschikbaar is van de belastingen en van de
eigenschappen van de materialen, des te
minder behoeven daarvoor extreme waarden
te worden aangenomen en des te economi
scher kan dus worden gebouwd.
In het voorgaande is een toelichting gegeven
op de gedachtenvorming zoals die zich in de
studieperiode heeft voltrokken, met betrekking
tot de ontwerpfilosofie rond de stormvloed
kering zelf. Maar de stormvloedkering heeft
ook een functie in het Oosterscheldebekken.
Dit aspect is in de studieperiode slechts zeer
zijdelings in het ontwerp van de kering zelf
aan de orde gekomen. De gedachtenvorming
aangaande het functioneren van de storm
vloedkering heeft plaatsgevonden in de
BARCON-studie (zie blz. 29).
Ten behoeve van het ontwerp van de kering
wordt de semi-probabilistische methode mo
menteel verder uitgewerkt, waarbij de hoofd
doelstelling is, gezien de hoge kosten die met
het bouwen van de kering gemoeid zijn, te
komen tot een al Ie rzijds geoptimaliseerd
ontwerp.
8
